Prosiaczki

Temat: (22.06-30.06 2020r.)

POŻEGNANIA NADSZEDŁ CZAS.

1. Słuchanie piosenki Kończymy już przedszkole.

Rozmowa na temat tekstu piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=549Qbk97dqE

I. Kończymy już przedszkole do szkoły czas

zeszyty i tornistry wołają nas.

Ref: A my nie chcemy, nie chcemy jeszcze iść.

Tak bardzo nam tu dobrze, że nie chcemy wcale jeszcze iść./ bis

II. Wakacje szybko miną, a potem już

zadzwoni pierwszy dzwonek lekcje tuż, tuż.

Ref: A my nie chcemy….

III. Lecz co tu robić w życiu zawsze tak jest,

że upływają lata starszym się jest.

Ref: A my nie chcemy, nie chcemy starsi być

Tak bardzo…..

2. Z czym kojarzy ci się przedszkole?- zabawa słowna.

Karton z obrazkiem przedszkola, mazak.

Dz. podaje skojarzenia z przedszkolem, a R. zapisuje je wokół obrazka przedszkola np. dobra zabawa, przyjaciele, itp.

3. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.

Książka s. 86-89.

Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach. Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały. Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki: – O! Popatrz, misiu, tu jest łazienka, wodą się zmywa farbę na rękach, a ty masz łapki całe w powidłach, więc musisz użyć wody i mydła! Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę: Kum, kum, kum! Rech, rech, rech! Było przedszkolaków trzech. Hopsa, w lewo! Hopsa, w prawo! Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo! Ucz się, misiu, z nimi ćwicz, skacz i do dziesięciu licz! Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej… Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek. Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały: – Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie, nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole! Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić. – Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi. – Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała. – A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada. – Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach. – Mnie też! – I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia. – Kwadraty – dokończyła Ada. – Tak! Kwadraty! – I co jeszcze? – Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć. – I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada. – A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię. – Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę. – I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec! – Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji. – Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę. Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami. Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni. – Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama. – Zostawiłam pudełko z pocieszajkami. – A co to są pocieszajki? – To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej. – To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła. – Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.

• Rozmowa na temat opowiadania. − Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola? − Co przygotowali młodsi koledzy? − Co robiły Ada i Kasia? − Kogo pożegnała Ada? − Co to były pocieszajki Ady? − Gdzie je zostawiła?
• Czytanie tekstu znajdującego się pod ilustracjami.

4. Nauka wierszyka z opowiadania.

Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie , nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole!

5. Obrazek o lecie- Wyprawka.

Oglądanie reprodukcji malarskich: C. Moneta Stogi siana w Giverny; O. Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży.

Dz. ogląda reprodukcje, określa z jaką porą roku się kojarzą i dlaczego.

Następnie wykonuje obrazek o lecie dowolną techniką(farby, kredki, pastele, kolorowy papier, bibuła).

6. Karta pracy, cz.4, s.72. Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki do bramki.

7. Karta pracy, cz.4, s.73. Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby i głoski.

8. Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków.(zamiast patyczków mogą być kolorowe kredki, mazaki).

Dz. bierze sobie tyle patyczków, ile ma palców u rąk.

– Układa z patyczków kształty figur geometrycznych, określa, ile patyczków potrzebowało do ułożenia każdej figury.

– Układanie patyczków wg kolorów: 5- latki liczą patyczki w każdym kolorze. Podają całkowitą liczbę patyczków mówiąc np. 3 patyczki czerwone dodać 4 patyczki zielone i dodać 3 patyczki żółte to razem 10 patyczków.

6- latki układają działania ilustrujące liczbę patyczków 3+4+3=10

– Odkładanie patyczków np. w kolorze żółtym 10-3=7

– Dz. odkłada pozostałe patyczki np. w kolorze czerwonym 7-3=4 itp.

9. Karta pracy, cz. 4, s. 74. Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.

10. Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok. Podczas recytacji wiersza R. nazywa miesiące, wypowiadając nazwy bezgłośnie, poruszając samymi ustami. Dz. podaje głośno nazwy miesięcy w odpowiedniej formie. Podczas ponownego słuchania wiersza klaszcze, kiedy usłyszy nazwę miesiąca.

W styczniu Nowy Rok przychodzi, często mrozem grozi. W lutym czyni tak samo. W marcu bywa jak w garncu (…). Kwiecień z majem w zieleni skąpane (…). Czerwiec obiecuje radości wiele, bo – moi przyjaciele lipiec i sierpień to wakacji czas (…).

Wrzesień i październik zmieniają kolory ziemi (…). W listopadzie smutek na drzewach się kładzie. A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok żegna się i… zaprasza Nowy Rok. (…)

11. Karta pracy, cz. 4, s. 75. Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.

12. Wakacje- zabawa.

Rysowanie w prawym górnym rogu kartki słoneczka, z jednoczesnym wypowiadaniem zdania: Wakacje muszą być słoneczne. Rysowanie w lewym dolnym rogu kartki kwiatka i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być pachnące. Rysowanie w lewym górnym rogu kartki lodów i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być słodkie. Rysowanie w ostatnim, pustym rogu kartki skrzyni i wypowiadanie zdania: Wakacje muszą być tajemnicze. Określanie, który to róg. Rysowanie na środku kartki siebie na wakacjach.

13. Gra losowa z zastosowaniem kostki – Zapłata.

Patyczki lub inne drobne przedmioty (po 12 dla każdego uczestnika), kostka do gry. Uczestnicy otrzymują po 12 patyczków lub innych drobnych przedmiotów, które będą stanowiły pieniądze w grze. Kolejno rzucają kostką. Jeżeli kostka wskaże jedynkę, muszą zapłacić swojemu sąsiadowi po prawej stronie jeden patyczek, jeżeli dwójkę – płacą sąsiadowi po lewej stronie. W przypadku trójki i czwórki uczestnicy wpłacają po jednym patyczku do kasy na środku koła. Jeśli kostka wskaże piątkę, zabierają z kasy jeden patyczek, a jeśli szóstkę – dwa patyczki. Ten uczestnik, który nie ma już żadnych pieniędzy, nie rzuca kostką.

14. Zabawa rozwijająca koncentrację uwagi – Części ciała.

Nagranie dowolnej muzyki, odtwarzacz CD. Dz. maszeruje po okręgu w rytmie wybranego fragmentu muzyki. Na przerwę w nagraniu wykonuje zwrot do środka okręgu. R. wskazuje wybrane części ciała, równocześnie je nazywając. Podczas zabawy w pewnym momencie celowo wskazuje wybraną część ciała, inaczej ją nazywając. Dz, jeśli się pomyli, kładzie na środku fanty. Po skończonej zabawie może je wykupić np. śpiewając piosenkę, skacząc na jednej nodze itp.

15. Dokończ zdanie.- zabawa słowna.

W przedszkolu lubiłam/lubiłem………

W przedszkolu nie lubiłem/nie lubiłam…….

W przedszkolu czułam się/czułem się……..

16. Co najbardziej podobało mi się podczas pobytu w przedszkolu- ćwiczenia w mówieniu na podstawie zdjęć i filmów wykonanych w przedszkolu.

17. Moje wspomnienia z przedszkola- rysunek.

18. Karta pracy, cz. 4, s. 77. Czytanie tekstu z N. lub samodzielnie. Rozmowa na temat tego, co dzieci poznały w przedszkolu. Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.

19. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 80. Rysowanie po śladach. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 80. Ćwiczenia w czytaniu. Dzieci czytają samodzielnie.

20. Dlaczego czereśnie pękają?- zabawa badawcza.

Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą. • Wyjaśnianie Dz., dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają. • Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt. • Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą. Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody. Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija. R. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest. • Degustowanie czereśni – całych i popękanych.

21. Ćwiczenia w książce, s.94-95 Czytanie tekstu o wakacjach i wakacyjnych radach Olka i Ady.

22. Zabawa rozluźniająca mięśnie wokół oczu i na czole – Duże oczy.

R. opowiada, Dz. słucha i wykonuje polecenia. Za chwilę będziesz mógł zrobić duże, bardzo duże oczy. Unieś przy tym brwi do góry tak mocno, jak tylko możesz. Wyobraź sobie, że masz jeszcze dodatkowe, trzecie oko pośrodku czoła. I właśnie to oko otwórz tak szeroko, jak tylko potrafisz… A potem możesz poruszać swoimi szeroko otwartymi oczami we wszystkie strony: w dół, do góry, w prawą stronę, w lewą stronę. Być może zauważysz swoimi trzema szeroko otwartymi oczami coś, czego do tej pory nie widziałeś. Za chwilę zacznę powoli odliczać do sześciu. Kiedy dojdę do szóstki, zamknij na moment oczy i nadaj im w myślach taki rozmiar, jaki chciałbyś mieć. Trzecie oko będziesz mógł sobie później wyobrazić za każdym razem, kiedy będziesz chciał zobaczyć coś w swojej wyobraźni. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć.

23. „Kuferek na wakacyjne skarby”- przestrzenna praca plastyczna.

Pomoce:mała wytłaczanka po jajkach(6 szt.), sznurek, farby, guzik.

24. Zabawa sprawnościowa Magnesowy labirynt. Kartka z prostym,schematycznym labiryntem, metalowa zakrętka, magnes. Każdy uczestnik ustawia zakrętkę na starcie, a pod spodem ustawia magnes. Zadaniem każdego uczestnika jest dotarcie do mety poprzez odpowiednie sterowanie magnesem i zakrętką.

25. Zabawy ruchowe.

– Moja piłka robi tak- zabawa ruchowa z el. podskoku.

Dz. naśladuje ruchy piłki. Gdy R. podrzuca piłkę nisko, Dz. podskakuje tuż nad podłogą, w miejscu. Podrzuca piłkę wysoko – Dz. podskakuje w miejscu; kozłuje piłkę dookoła siebie – Dz. przeskakuje z nogi na nogę wokół własnej osi; turla piłkę po podłodze – Dz. ostrożnie turla się po dywanie; spaceruje po pokoju, odbijając piłkę – Dz. porusza się, skacząc na dwóch nogach.

– Rysujemy koła- zabawa ruchowa z el . Równowagi. Dz. w staniu na jednej nodze, rysuje stopą w powietrzu małe koła i duże koła. Ćwiczenie wykonuje raz jedną, raz drugą nogą.

– Znajdź zielone- zabawa ruchowa z el. biegu. Zadaniem jest dotknąć wymienionego przedmiotu w kolorze zielonym. Najpierw przedmiot wymienia rodzic potem dziecko. Wygrywa ten, kto pierwszy dotknie przedmiotu.

26. Wakacje na wesoło.

https://www.youtube.com/watch?v=cua0tIicOvM

https://www.dailymotion.com/video/x6pmesb

KOCHANI! ŻYCZĘ WAM WSPANIAŁYCH WAKACJI I POWODZENIA W SZKOLE !

Temat : (8.06- 19.06.2020r.)

WAKACYJNE PODRÓŻE.

1. Nauka piosenki „Przyszło lato”

Ref: Przyszło lato, przyszło lato.

Co wy na to? Co wy na to?

Ja wyjadę na Mazury,

Ja nad morze albo w góry.

I. Wybuduję zamek z piasku

a ja sobie gdzieś do lasku

pójdę z kimś, a może z nikim

po prześliczne borowiki.

Bo ja lubię zbierać grzyby.

A ja wolę łowić ryby.

Z moim dziadkiem albo z tatą

Przez calutkie nawet lato.

Ref: Przyszło lato…..

II. Ja pojadę na kajaki,

żeby obserwować ptaki

Będę kąpał się w jeziorze.

Ja na piasku się położę.

Już od dawna o tym marzę,

że pojadę gdzieś na plażę

do Szczecina lub gdzieś dalej

bo tam bardziej się opalę.

Ref. Przyszło lato…

III. Będę bawił się latawcem

Będę szaleć na huśtawce.

Ja poleżę na hamaku

i posłucham śpiewu ptaków.

No bo latem wszystkie ptaki

robią zawsze rwetes taki

że to właśnie dzięki ptakom

wszyscy wiemy, że już lato.

Ref. Przyszło lato…

2. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej- Zaremby Wakacyjne podróże.

– zapoznanie z kontynentami i globusem- kulistym modelem Ziemi.

Książka (s. 84–85) dla każdego dziecka. Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne. Zapomnieli o porannym myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu. Szczęśliwie mama przypomniała im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni, wyjęła z szafy wielki globus i postawiła go na podłodze. – Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie. – Super! – ucieszył się Olek. Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu! Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami Olka, Ady i taty mknęły kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa i zaraz Azja i Australia. – Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na globusie. – Australia, Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są kangury i koale. – W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata. – A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada. Olek spojrzał na siostrę z politowaniem. Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które jest kilka metrów od domu. Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce Południowej. – Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata. – Są tam wspaniałe plaże. Chętnie poleżałbym sobie – przeciągnął się leniwie. – Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu. – Chciałabym pojechać z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa. – No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami. Zobaczymy słonie i żyrafy! – zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa. – A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada. Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu. – Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce. Teraz ja wybieram – powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał się zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie chciałaby spędzić wakacji na oceanie. Tam już z pewnością nie ma znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw z dużą okrągłą piaskownicą. – Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata. – Jest tam plac zabaw? – spytała Ada. – Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i… – Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada. – Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek. – Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada. – To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus. Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa. – Tu! Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama i tata pierwsi gruchnęli śmiechem. – Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek. Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W Warszawie jest jej przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i tuż pod Warszawą mieszkają ukochani dziadkowie. Co ważne, ich dom stoi w pobliżu lasu. – Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki, biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada. – Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał się jak tata i mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani Ady od podróży do dziadków. Podpatrywanie ptaków w towarzystwie dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to był najlepszy z wakacyjnych planów.

Rozmowa na temat opowiadania.

– Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?

– Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?

– Jakie kontynenty były widoczne na globusie?

– Co wskazywał palec Olka?

– Co wskazywał palec taty?

– Gdzie chciała pojechać mama?

– Co wspominała cały czas Ada?

– Co wskazywał palec Ady?

– Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?

Dz. czyta tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce. (5-latek słucha tekstu czytanego przez R.)

3. Zabawa Gdzie pojedziemy na wakacje? Kostka z obrazkami różnych miejsc( gór, morza, jeziora, wsi, palm, miasta) Dz. rzuca kostką, określa, co ona wskazała, i układa zdanie na ten temat.

4. Słuchanie nagrania odgłosu fal morskich uderzających o plażę (szumu morza).

https://www.youtube.com/watch?v=wQMe94qRHxA

R. pyta: − Czego odgłosu słuchałaś(-eś)? − Czy ten odgłos był przyjemny? − Pokaż rękami, jak porusza się fala. R. prosi dziecko o dokończenie zdania: Chciałbym (chciałabym) pojechać nad morze, bo…

Zabawa – opowieść ruchowa Na plaży (według Małgorzaty Markowskiej). Jesteśmy na plaży. Spoglądamy w niebo, na którym fruwają latawce. (Dz. biega po sali w jednym kierunku). Latawce unoszą się wysoko na wietrze. (Wznosi ramiona do góry). Teraz opadają w dół. (Wyciąga ramiona w bok). Przestało wiać. Latawce opadają na piasek. (Dz. siada skrzyżnie). Rysujemy na piasku kształt swojego latawca. Wietrzyk zaczyna lekko wiać, latawce podrywają się do lotu. (Dz. powoli podnosi się do stania i kontynuuje bieg po sali). Słonko świeci, piasek staje się gorący. Idziemy ochłodzić stopy w wodzie. Idąc, podnosimy wysoko kolana, staramy się utrzymać przez chwilę na jednej nodze. Wchodzimy do wody i ochładzamy ciała, polewając wodą ramiona, plecy, brzuch. Podskakujemy obunóż, rozchlapując wodę dookoła. Czas na kąpiel słoneczną. Kładziemy się na piasku i opalamy brzuchy. (Leży tyłem). Patrzymy na niebo i podziwiamy latawce. Teraz opalamy plecy. (Przechodzi, przez przetoczenie, do leżenia przodem).

• Wskazanie na mapie Polski Morza Bałtyckiego. Mapa Polski. Odczytują nazwy miejscowości leżących na wybrzeżu.

5. Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu. Dla dziecka: wyprawka, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą. • Wypychanie z karty gotowych elementów. • Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo). • Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce.

6. Ćwiczenia indywidualne w czytaniu. Czytanie tekstu o wyjściu mamy, Olka i Ady do kina na film o małpce. Książka (s. 92–93) – 6- latki Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 76. Kolorowanie pól według kodu. Określanie, o czym śniła Ada – 5- latki.

7. Juhasowe liczenie – zabawa matematyczna, dodawanie i odejmowanie w zakresie 10.

Liczmany, kartoniki z liczbami i znakami +,-, = (6-latki)

zad. 1.

Na hali, na hali

10 owiec juhas pasie.

Dwie w góry mu uciekły.

Ile teraz masz owiec juhasie?

Dz. układa 10 liczmanów. Odsuwa 2. Układa działanie 10 – 2 = 8. Odpowiada na pytanie- Teraz jest 8 owiec.

Zad.2

Do zagrody 9 owiec

wpędził juhas młody

ale 4 starsze owce

uciekły z zagrody.

Policz teraz szybko mi

ile owiec w zagrodzie śpi?

Zad. 3.

Na hali, na hali

raz się tak zdarzyło

że do 7 starych owiec

3 młode przybyły.

Powiedz teraz mi-

ile wszystkich owiec w zagrodzie śpi?

Zad. 4.

Na łące pod górą

juhas owce pasie

4 czarne owce

i 5 białych hasa.

Ile wszystkich owiec

jest w stadzie juhasa?

8. Wskazywanie pasm górskich na mapie; odczytywanie ich nazw z R. lub samodzielnie; zwrócenie uwagi na kolorystykę pasm górskich na mapie. Mapa fizyczna Polski.

9. Zabawa Ze szczytu na szczyt. Sznurek różnej długości i z różną liczbą węzełków. Dz. otrzymuje sznurek różnej długości i z różną liczbą węzełków. Trzymając w jednej ręce sznurek, drugą rękę Dz. przesuwa w dół sznurka z zamkniętymi oczami i śpiewa głoskę a. Gdy napotka węzełek, otwiera oczy i krzyczy: u! Zabawa trwa tak długo, aż Dz. odnajdzie wszystkie supełki na swoim sznurku.

10. Malowanie gór farbami na pogniecionej kartce. Farby plakatowe, kartka, pędzelek, kartka z bloku technicznego. Dz. formuje z pogniecionego papieru pasmo górskie, przykleja je na kartce z bloku technicznego; maluje farbami plakatowymi na różne odcienie brązu; maluje drzewa iglaste u podnóża gór.

11. Masażyk Malujemy lato.

Świeci słońce ruchy koliste na środku pleców

pada deszcz dotyka palcami różnych miejsc na plecach

kapu, kapu, kap uderza zaciśniętymi piąstkami

A my z latem wyruszamy przesuwa rozwarte dłonie z lewej do prawej

zwiedzać świat, zwiedzać świat poklepują dłońmi plecy,

Policzymy drzewa w lesie dotyka kolejno wszystkimi palcami dłoni lewej

i prawej pleców

i kwiaty na łące rysuje kontury kwiatów

powitamy tańcem księżyc masuje plecy rozwartymi dłońmi

i kochane słońce szybki, okrężny masaż całą dłonią

Pobiegniemy wąską dróżką stuka na przemian palcami

górskimi szlakami rysuje dwie linie równoległe

do kąpieli w słonym morzu całą dłonią rysuje fale

wszystkich zapraszamy delikatnie szczypie.

12. Zabawa pantomimiczna – Odgadnij, co będę robił podczas wakacji. Dz. naśladuje czynności, które można wykonywać podczas letniego wypoczynku.

13. Zabawa Z jakim miejscem się kojarzą? Obrazki kojarzące się z lasem, morzem, górami, łąką, wsią. Dz. losuje obrazki, mówi, co one przedstawiają, z jakim miejscem mu się kojarzą, np. szyszka, szpilki, sowa, jagody, poziomki – las; muszla, piasek, statek, parasol plażowy, latarnia morska – morze; plecak, kolejka linowa, szarotka, trapery – góry; kwiaty, pszczoła, żaba, motyl – łąka; traktor, kosa, gęsi, krowa – wieś.

14. Karta pracy, cz. 4, s. 62 – 63, kolorowanie na obu kartach wakacyjnego pociągu.

15. Wakacyjny pociąg- praca plastyczna.

Napis Wakacyjny pociąg, kartka z bloku technicznego z narysowanym na niej prostokątem (większym od rozmiaru widokówki) i dwoma kołami, widokówka z wybranego regionu Polski, klej, nożyczki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą. • Wycinanie kół i prostokąta. • Malowanie prostokąta na dowolny kolor, a kół – na czarno. • Po wyschnięciu przyklejenie widokówki na prostokącie, doklejenie kół tak, żeby powstał wagonik.

16. Karta pracy, cz. 4, s. 63. Nawlekanie muszelek na nitkę według wzoru (rytmu).

17. Doświadczenie i obserwacja – Czy powietrze jest czyste? • Ćwiczenia oddechowe. Kawałki bibułki. Dz. dmucha na kawałki bibułki na przemian – delikatnie, mocno. Wyjaśnienie przez R., że ludzie oddychają jednym ze składników powietrza – tlenem, a narządem służącym do oddychania są płuca. • Zabawy powietrzem. Waga szalkowa, balony – nadmuchany i zwykły, świeca, słoik. • Wypuszczanie powietrza z nadmuchanego balonu. • Ważenie na wadze szalkowej balonów – z powietrzem i pustego. • Obserwowanie palącej się świecy, potem zasłonięcie jej odwróconym słoikiem. • Próby wyciągnięcia wniosków. Powietrze jest bezbarwne, nie ma zapachu, waży niewiele i bez niego nic nie może się palić. • Sprawdzanie czystości powietrza na podwórku i przy ruchliwej ulicy (podczas zabaw na świeżym powietrzu). Waciki kosmetyczne. Dz. bierze waciki, wyciera nimi listki nisko rosnących drzew i krzewów na placu i przy ruchliwej ulicy. Porównuje stopień zabrudzenia wacików. • Wyciągnięcie wniosków po obejrzeniu wacików. Powietrze jest zanieczyszczone, zanieczyszczają je między innymi spaliny pojazdów.

18. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 77. Odszukanie w naklejkach nazw środków lokomocji przedstawionych na zdjęciach. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach.

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 78. Wskazywanie Adzie i Olkowi drogi na plac zabaw. Zaznaczanie jej.

19. Karty pracy, cz. 4, s. 64−65. Odczytanie zdania: Jest lato. Oglądanie zdjęć, słuchanie tekstu na ich temat, odczytanego przez N. Rysowanie na każdej kolejnej gałązce o jedną jagodę mniej. Kolorowanie rysunków.

20. Układanie zdań na temat lata (z wykorzystaniem zdjęć z kart pracy). Np. Latem na polu dojrzewa zboże. Latem w ogrodach i na polach ludzie zbierają truskawki. Latem w lesie rosną jagody… Dz. układają zdania, R. je zapisuje. Potem przypomina je Dz., a ono liczy w nich wyrazy.

21. Śpiewanie na wymyślone melodie Wiele dni czekałem na to, żeby przyszło lato.

Wakacje, wakacje to wspaniały czas, czekają na nas morze, góry, rzeka, las.

22. Zabawa dydaktyczna Czym pojedziemy na wakacje? Karta pracy, cz. 4, s. 66. Określanie, dlaczego pętle są tak narysowane. Kończenie rysowania linii między kwiatami. Kolorowanie kwiatów.

23. Bajka edukacyjna- Środki transportu.

https://www.youtube.com/watch?v=Mss394U8tJg

24. Środki lokomocji– zagadki słuchowe

https://www.youtube.com/watch?v=kShLSH-J81A

25. Rebus fonetyczny – Co to za pojazdy? Obrazki: rak, oko, walizka, ekran, ręka, rower, sukienka, arbuz, motyl, okno, lalka, orzech, torba, miś, okulary, tort, obraz, rower, spodnie, teczka, ananas, telewizor, ekierka, kot. Dz. różnicuje pierwsze głoski w nazwach obrazków. Dokonuje ich syntezy i odgaduje nazwy różnych pojazdów, np. rak, oko, walizka, ekran, ręka – rower; sukienka, arbuz, motyl, okno, lalka, orzech, torba – samolot; miś, okulary, tort, obraz, rower – motor; spodnie, teczka, ananas, telewizor, ekierka, kot – statek.

26. Ćwiczenia klasyfikacyjne – Po lądzie, w wodzie czy w powietrzu? Dz. segreguje obrazki pojazdów zgodnie z miejscem ich poruszania się. Układa je pod obrazkami symbolizującymi te miejsca, np. powietrze – chmurki; woda – fale; ląd – ciemna linia.

27. Karta pracy, cz. 4, s. 67. Otaczanie w pierwszej pętli obrazków kwiatów polnych, a w drugiej – obrazków zwierząt leśnych. Kończenie rysowania linii między kwiatami według wzoru z poprzedniej karty. Kolorowanie kwiatów.

28. Orientacja na kartce papieru.

Mazak i kartka dla rodzica i dziecka.

R. zaczyna rysować drogę na swojej kartce i dokładnie opowiada Dz. o tym, co robi, np.: Rysuję drogę od lewego dolnego rogu kartki, prosto do góry, teraz w prawo, w bok kartki, teraz prosto, do dołu, a teraz w lewo i z powrotem do góry, aż do górnego prawego rogu. Dz. rysuje na swojej kartce dokładnie to, co słyszy od R. Na zakończenie zabawy porównują rysunki; zwracają uwagę na to, jak dokładne były wskazówki.

29. Zabawa rytmiczna – Echo rytmiczne. Drewniane lub plastikowe pałeczki. Dz. wystukuje (o podłogę, blat stołu, wybrane przedmioty) proste rytmy zaproponowane przez R.

30. Słuchanie wiersza M. Golc Słoneczny uśmiech.

Nadchodzą wakacje, słoneczna pora. Słoneczny uśmiech śle więc przedszkolak.

I tym uśmiechem ze słonkiem razem ogrzeje wszystkie nadmorskie plaże

Promienny uśmiech prześle też górom, by się nie kryły za wielką chmurą.

Ma jeszcze uśmiech dla wszystkich dzieci. Niech im w wakacje słoneczko świeci.

Rozmowa na temat wiersza.

– Kto przesyłał uśmiechy?

– Komu przedszkolak przesyłał uśmiechy?

– Dlaczego przesyłał je dzieciom?

31. Karty pracy, cz. 4, s. 68–69. Oglądanie zdjęć miejsc, w których Ada i Olek byli rok temu z rodzicami na wakacjach, opowiadanie o niektórych z nich. Rysowanie po śladzie drogi rodziny Ady nad morze.

32. Karta pracy, cz. 4, s. 70. Rysowanie w ramce na górze karty, gdzie dziecko pojedzie na wakacje, a na dole – gdzie chciałoby pojechać na wakacje. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

33. Bezpieczne wakacje.

https://www.youtube.com/watch?v=0iidgRGFl60

https://www.slideshare.net/jszypryt/adam-i-bartek-bezpieczne-wakacje

34. Zagadki słuchowe dotyczące bezpieczeństwa w czasie wakacji.

Wiem, że pan ratownik mnie nie zauważy, dlatego nie kąpię się na niestrzeżonej… (plaży)

Kiedy płoną lasy, to giną zwierzęta, dlatego dbam o to i o tym pamiętam, by w lesie wszystkim żyło się dogodnie. Z tego powodu nie bawię się… (ogniem)

Jeśli się zagubię w obcym dla mnie mieście, wiem, co mam zrobić, wiem nareszcie! Mogę zaufać pewnemu człowiekowi, czyli panu… (policjantowi)

Gdy nie ma rodziców w domu, to choć bardzo przykro mi, nie otwieram obcym ludziom do naszego domu… (drzwi)

Ze względu na żmije zawsze w lesie noszę moje ukochane, gumowe… (kalosze)

Grzybobranie to grzybów zbieranie, a nie ich jedzenie czy też smakowanie. Dlatego po powrocie z lasu sięgam do grzybów pełnego… (atlasu)

Nie podchodzę do dzikich zwierząt, bo choć są piękne i bajeczne, bywają także dla ludzi bardzo… (niebezpieczne)

35. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 78–79. Czytanie wyrazów. Pisanie po ich śladach. Czytanie tekstu. Odpowiadanie na pytania. Wskazywanie odpowiednich zdjęć.

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 79. Otaczanie pętlami muszli tego samego rodzaju. Porównywanie ich liczby

36. Kreatywne zabawy ruchowe

https://www.youtube.com/watch?v=g63ejAMTHM4

https://www.youtube.com/watch?v=rib2jV2PmbA

 

 

Temat tygodnia: (1.06- 5.06 2020 r.)

NIBY TACY SAMI, A JEDNAK INNI.

1. Piłka dla wszystkich- słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej.

Książka s. 82-83.

Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli. – Brawo, Franek! – krzyczeli kibice. – To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy. Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno. Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu? – Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie. – Opowiedz. – W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników! – To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało – odpowiedziała Ada. – Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem! – Ojej! Zostałeś bramkarzem? – Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników. – Brawo! – A wtedy on na mnie nakrzyczał… – Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada. – Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”. – Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada. – Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada. – Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego! Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej: – Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak mam na imię i co mi właściwie dolega. – To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada. – Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek. – Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa! – To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec. Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli. – I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie. – Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

Rozmowa na temat opowiadania. − Co śniło się Frankowi? − O czym opowiadał Adzie? − Jak zachowywali się chłopcy? − Co zrobił ich kapitan? − Kim został Franek na meczu? − Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie? − Co będzie ćwiczył Franek? − Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

• Wyjaśnienie określenia niepełnosprawność. Osoba niepełnosprawna to taka, która nie może samodzielnie – częściowo lub całkowicie – zapewnić sobie możliwości normalnego życia, indywidualnego i społecznego, na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia sprawności fizycznej lub psychicznej.
• Oglądanie filmu edukacyjnego Mam prawo!https://www.youtube.com/watch?v=P5FFbkUc3Ew
• N jak niewidomy, czyli jak pomóc osobie z dysfunkcją wzroku.https://www.youtube.com/watch?v=WpJ2hrmn7qM https://www.youtube.com/watch?v=4Y01f08_syw

2. Ćwiczenia w czytaniu.

Dz. czyta tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce(6-latki).

5- latki słuchają tekstu czytanego przez R.

Wyjaśnienie pojęcia tolerancja. Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia. R. pyta: − Czy chłopcy byli tolerancyjni? − Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry, innego wyznania…). − Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

3.Kolorowe dzieci- wysłuchanie piosenki w wykonaniu Majki Jeżowskiej.

https://www.youtube.com/watch?v=Y_kIVuTfVk4

Gdyby, gdyby moja mama
Pochodziła z wysp Bahama
To od stóp po czubek głowy
Byłabym czekoladowa

Mogłam przyjść na świat w Cejlonie
Na wycieczki jeździć słoniem
I w Australii mieć tatusia
I z tatusiem łapać strusie

Nie patrz na to i (jo) w jakim kraju
Jaki kolor i (jo) dzieci mają
I jak piszą na tablicy
To naprawdę się nie liczy!

Przecież wszędzie i (jo) każda mama
Każdy tata i (jo) chce tak samo
Żeby dziś na całym świecie
Mogły żyć szczęśliwe dzieci

Mogłam małą być Japonką
Co ubiera się w kimonko
Lub w Pekinie z rodzicami
Ryż zajadać pałeczkami

Od kołyski żyć w Tunisie
Po arabsku mówić dzisiaj
Lub do szkoły biec w Mombasie
Tam gdzie palmy rosną w klasie

Nie patrz na to i (jo) w jakim kraju
Jaki kolor i (jo) dzieci mają
I jak piszą na tablicy
To naprawdę się nie liczy!

4. Zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku – Badamy swoją twarz. Dz. za pomocą dotyku bada kształt swojej głowy, wypukłość nosa, uszu i policzków, ułożenie brwi itp. R. pyta: − Jaki kształt ma głowa? − Jakie są twoje włosy? (Proste, kręcone, miękkie…). − Wymień części twarzy. − Popatrz na mnie. Czy mam taki sam kolor oczu i włosów? • Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Dzieci z całego świata. Kartka z narysowanymi kołami (o średnicy 15 cm). • Wycinanie kół. • Rysowanie na kołach oczu, nosa, ust (kształt jest uzależniony od koloru koła). • Dorysowywanie włosów. • Wykonanie prac przez Dz. • Układanie na kartonie kompozycji z głów, tworzącej zbiorowy portret dzieci. Kartony formatu A3, klej. R. wspólnie z Dz. układa na kartonie narysowane i wycięte głowy, a następnie Dz. je przykleja. Na kartonie powinny się znaleźć głowy w różnych kolorach (białe, czarne, żółte).

5. Karta pracy, cz. 4, s. 54. Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia.

6. Wyrażamy emocje- zabawa naśladowcza na podstawie wiersza.

Dzisiaj po niebie płyną czarne chmury, deszcz pada i każdy ma humor ponury. Dzieci poruszają się, przenosząc ciężar ciała z nogi na nogę; powtarzają tekst znudzonym głosem,

Kiedy mam zły humor i kiedy mnie złość dopadnie, jestem niegrzeczny, choć dobrze wiem, że to bardzo nieładnie. Dzieci grożą palcem, recytując tekst oburzonym tonem,

Kiedy dziecko się boi ciemności dookoła, wtedy mamę i tatę do siebie głośno woła. Dzieci robią przerażoną minę i recytują tekst szeptem.

Płaczę, kiedy jest mi smutno i wszystkiego dosyć mam, łzy mi płyną po policzkach i chcę zostać wtedy sam. Dzieci powtarzają tekst płaczącym głosem.

7. Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej. • Zapoznanie z wagą szalkową.(można ją wykonać w domowych warunkach wykorzystując kijek i dwie siatki). • Ćwiczenia z zastosowaniem wagi szalkowej. R. mówi, że Dz. będzie porównywać wagę (masę) np. misia i klocków. • Pierwsza sytuacja. R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki. − Co jest cięższe? Po czym to poznałeś(-aś)? − Co jest lżejsze? Po czym to poznałeś(-aś)? • Druga sytuacja. R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki. − Co jest cięższe? Co jest lżejsze? − Po czym poznałeś(-aś), że cztery klocki ważą tyle co miś? (Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia). • Trzecia sytuacja. R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków. − Co jest cięższe? Po czym to poznałeś(-aś)? − Co jest lżejsze? Po czym to poznałeś(-aś)? • Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów. Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe. Dz. porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze. • Karta pracy, cz. 4, s. 55. Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.

8. Karty pracy, cz. 4, s. 56–57. Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.

9. Karta pracy, cz. 4, s. 58. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Układanie zdań o każdym obrazku. Pisanie samodzielnie lub przez R. imienia dziecka. Ozdabianie pola z imieniem.

10. Różne opowiadania- zabawa rozwijająca wyobraźnię, zdolności obrazowania tekstu ruchem, wyrażania emocji.

– Tomek bawi się w swoim pokoju. Nagle słyszy dziwne szmery. Jest przerażony. Biegnie do mamy. Mamusia postanawia sprawdzić, co to za odgłosy. Trzyma Tomka za rękę i wraca do jego pokoju. Po cichu skradają się w kierunku firanki, zza której nagle wychodzi kot. Ach, to jego sprawka. Tomek bierze go na ręce, przytula, głaszcze i żartobliwie mu grozi. Uśmiecha się do mamy.

– Dzisiaj są urodziny Marty. Marta jest bardzo smutna, ponieważ wszystko jest przygotowane, a goście nie przychodzą. Ciągle pyta rodziców, która godzina. Siada na fotelu i zaczyna płakać. Nagle słychać dzwonek. Biegnie do drzwi – otwiera je… O!! Ze zdziwienia otwiera buzię. Ile gości. Cała rodzina i dzieci. Wszyscy mają kolorowe balony i prezenty, uśmiechają się. Marta jest szczęśliwa. Radośnie bije jej małe serduszko. Zaprasza gości do środka.

– Tymon bawi się z Arturem klockami. Jest bardzo zadowolony i szczęśliwy. Nagle podbiega do nich Tomek. Nie zwraca uwagi na Tymona. Szepce coś Arturowi do ucha i po chwili chłopcy odchodzą. Tymon jest bardzo smutny. Zaczyna płakać. Po chwili staje się bardzo zły. Niszczy piękną budowlę z klocków. Kładzie się na dywanie i płacze, uderzając rękami o dywan. Nagle podchodzą do niego Ada i Rafał. Pocieszają go i zapraszają do wspólnej zabawy. Tymon znów się uśmiecha. Jest zadowolony i miły.

– Układanie zdań z rozsypanki wyrazowej. Wykonanie do nich ilustracji.

Tomek biegnie do mamy.

Marta ma kolorowe balony.

Tymon buduje zamek.

11. Zabawa Z czego jestem zadowolony? Dz. dostaje kopertę, którą podpisuje lub ozdabia. Potem na karteczkach rysuje to, co zrobiło wczoraj dobrze, z czego jest zadowolone. R. pisze datę na karteczkach, a Dz. chowa je do koperty. Ćwiczenie to wykonujemy przez tydzień, a potem je podsumowujemy. Dz. pokazuje karteczki i mówi, co przez tydzień robiło dobrze, z czego było zadowolone.

12. Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.

Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były, i tego, że odwiedziny babci już się skończyły. Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu, i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu.

Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek. Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę. W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina, że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija.

Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje, tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer. Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.

Rozmowa na temat tekstu. − Co mieszka w sercu? − Czy zawsze jest nam wesoło? − Czy zdarza się, że coś was smuci? − Czy zdarza się, że coś was złości? R. przypomina, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.

13. Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci. Kartka podzielona na pół – w lewym górnym rogu rysunek chmurki, a w prawym górnym rogu – słoneczka, kredki. Dz. dostaje kartkę podzieloną na pół, z rysunkiem chmurki i słoneczka w ich rogach. Po lewej stronie kartki (chmurka) rysuje to, co je smuci, a po prawej stronie (słonko) – co je cieszy.

14. Nauka wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Wszystkie dzieci.

W sercach dzieci radość gości

– gdy bezpieczne są.

Mają prawo do miłości

– przecież po to są.

15. Zabawy ruchowe.

– Witanie się różnymi częściami ciała z el orientacji.

Dz. porusza się podskokami po wyznaczonym miejscu w rytmie wystukiwanym na przykład na bębenku. Mocne uderzenie w bębenek jest sygnałem do zatrzymania się. Dz., stojąc przodem do R., wykonuje jego polecenia. − Powitaj rękami czoło. − Powitaj rękami brzuch. − Powitaj rękami łydki. − Powitaj rękami stopy (łokcie, uda, plecy, uszy itd.).

– Zły wąż.(długi sznurek lub skakanka) z el. skoku.

R. trzyma w dłoniach sznurek czyli złego węża, a Dz. musi nad nim przeskakiwać, nie dotykając go.

– Skaczemy, biegniemy- piosenka do tańczenia dla dzieci i gimnastyki.

https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA

https://www.youtube.com/watch?v=FZ3pj_ZkldQ

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.4. 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

 

 

Temat tygodnia: (25.05-29.05 2020r.)

ŚWIĘTO RODZICÓW.

1. Oglądanie przez dzieci zdjęć rodziców z ich dzieciństwa. Porównywanie zdjęć rodziców ze swoim wyglądem. Swobodne rozmowy na podstawie fotografii.

2. „ Piosenka dla mamy i taty”

https://www.youtube.com/watch?v=HXfCH_3vdXE

I. Chcę z Tobą przeżyć wiosnę

Chcę z Tobą iść przez świat.

Byś widziała jak ja rosnę

jak ciągle mi przybywa lat.

Chcę byś brała mnie za rękę

i w trudzie szarych dni,

dzieliła radość i udrękę

ścierała z oczu gorzkie łzy.

Ref. Kochana mamo najdroższe serce

Przepiękne kwiaty w podzięce zerwę

Za twoją miłość i poświęcenie

Dziękuję mamo za istnienie.

Bo jesteś mamo tylko jedna

jak słońce, które rzuca blask.

Rozjaśniasz drogę w noc bezgwiezdną

i niezawodny dajesz znak.

II. Chcę z Tobą przeżyć wiosnę

Chcę z Tobą iść przez świat.

Byś widział jak ja rosnę

jak ciągle mi przybywa lat

Bo jesteś tylko jeden,

jak słońce, które rzuca blask.

Nocą rozjaśniasz drogę

i niezawodny dajesz znak.

Ref. Kochany tato najdroższe serce.

Przepiękne kwiaty w podzięce zerwę.

Za twoją miłość i poświęcenie.

Dziękuję tato za istnienie

3. Zabawa słowna Mama jest….. ; Tata jest………

Dz. kończy zdanie(poszukiwanie jak najwięcej określeń przymiotnikowych). R. zapisuje określenia wokół napisów Mama jest….; Tata jest…… Wspólnie odczytują napisy(zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice w określeniach mamy i taty).

4. Nauka wiersza J. Koczanowskiej Mama i tata.

Mama i Tata to świat nasz cały, ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały, to dobre, czułe, pomocne ręce i kochające najmocniej serce. To są wyprawy do kraju baśni, wakacje w górach, nad morzem, na wsi,

loty huśtawką, prawie do słońca oraz cierpliwość co nie ma końca. Kochana Mamo, Kochany Tato dzisiaj dziękować chcemy Wam za to, że nas kochacie, że o nas dbacie i wszystkie psoty nam wybaczacie.

Rozmowa na temat wiersza.

– Kim dla dzieci są mama i tata?

– Za co dzieci dziękują rodzicom?

5. Kończenie zdań.

– Moi rodzice są kochani, bo ……..

– Pomagam rodzicom w …..

– Lubię być w domu, bo ……..

– Z tatą najchętniej robię ……….

– Z mamą najchętniej robię ……

6. Karta pracy, cz. 4, s. 44–45. Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.

7. Miseczka na łakocie.

Olej, lakier w aerozolu, plastikowy pojemnik, gazety, klajster, farby. • Dz. z pomocą R. naciera plastikowy pojemnik odwrócony do góry dnem z zewnątrz olejem. Następnie drze gazety na średniej wielkości kawałki, którymi za pomocą klajstru okleja pojemnik. Musi zwrócić uwagę na zespolenie jego dna z bocznymi ściankami. Oklejony pojemnik stawia w cieple, by wysechł. • Po upływie mniej więcej doby R. wraz z Dz. oddziela pojemnik od gazet ostrożnymi, okrężnymi ruchami i pozostawia do wyschnięcia także wewnątrz. • Gdy klajster zupełnie wyschnie, Dz. palcami pokrywa miseczkę farbą. Po jej wyschnięciu spryskuje miseczkę przezroczystym lakierem w aerozolu. Praca będzie prezentem dla rodziców.

8. Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków. Koszyk, obrazki, kartoniki: czerwone, niebieskie. Dz. losuje z koszyka obrazki. Układają pod nimi modele ich nazw. Dzielą nazwy na głoski i porównują liczbę samogłosek i spółgłosek. Dz. układa z liter nazwy obrazków.

Obrazki do głoskowania dostępne są w Wyprawce.

9. Ćwiczenia w porównywaniu wzrostu.

R. mierzy wysokość ciała wszystkich domowników za pomocą miarki zawieszonej na ścianie. Następnie ustala wspólnie z Dz. kto jest najwyższy, a kto najniższy. Karta pracy cz. 4, s. 47.

10. Karta pracy, cz. 4, s. 48. Wyklaskiwanie podanego rytmu, w powtarzaniu tekstu za R. Określanie, w którą stronę zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.

• Wypowiedzi Dz. na temat Co lubią moi rodzice? Dz. określa, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedzi podaje, dzieląc dane słowa na sylaby. Np.: mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to.

11. Rozmowa na temat – Jak dzieci pomagają rodzicom? Karta pracy, cz. 4, s. 49. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie ich.

12. Pisanie po śladach liter i połączeń między nimi (w powiększonej liniaturze), po wzorze . np.:

To mama i tata. To gitara taty. Mama jest u fryzjera. itp.

13. Kwiaty dla mamy i taty.

https://kolorowy-swiatdzieci.blogspot.com/2017/05/kwiaty-dla-mamy-i-taty.html

14. Czytanie zdań. Ilustrowanie ich. Dla Dz.: zdania, kartki, kredki, klej. Dz. nakleja zdania na kartki i je ilustruje. Przykładowe zdania: W wazonie były trzy tulipany. To niebieska miska, a w niej maliny. Ta żabka jest cala zielona. Piłka jest fioletowa i ma białe kropki i kreski.

Karta pracy, cz. 4, s. 50. Kolorowanie rysunku bukietu dla mamy. Rysowanie po śladzie drogi Olka i Ady do mamy.

15. Układanie zdań o rodzicach. Liczenie wyrazów w zdaniach. Np.: Mama to mój największy skarb.(5) Niech tata żyje sto lat.(5) Mamo, tato kocham was.(4).

Podawanie rymów do słów mama(rama, gama, tama) tata(wata, data, chata)

16. Burza mózgów na temat Jak przekazać rodzicom wiadomość, nie używając słów? R. podaje wiadomości, a Dz. ją prezentuje, nie używając słów. Np. Przytul mnie, bo jestem smutny. Pobaw się ze mną. Kocham cię mamo, kocham cię tato.

17. Rozmowa na temat słowa serce. Wycięty z czerwonego kartonu kształt ludzkiego serca. R. pokazuje Dz. serduszko wycięte z czerwonego kartonu i pyta: − Z czym kojarzy się mu ten kształt? − Czym jest serce? Serce jest mięśniem wielkości pięści. Jego szersza część skierowana jest ku górze, węższa ku dołowi. Dzięki sercu w naszym ciele może krążyć krew. − Do czego ludziom potrzebne jest serce? − Czy tylko ludzie mają serca? − Czy znasz jakieś przysłowia o sercu? Np.: Co w sercu to na języku. Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal. Serce nie sługa, nie zna co to pany.

18. Sluchanie opowiadania A. Widzowskiej Festyn.

Książka s. 78-81

Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców – minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca. – Brawo! – krzyczała Ada. – Tato! Tato! – dopingował Olek. Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks. Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania. Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie. – Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata. – To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama. Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie. Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców. – Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek. – To są jajka sadzone – stwierdziła Ada. Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami, kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek. Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami. Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała wierszyk:

Gdy na księżyc się wybiorę

to spakuję do walizki

moją mamę oraz tatę,

bo nie mogę zabrać wszystkich.

Z mamą będę liczyć gwiazdy

i rysować złote słońce

z tatą zrobię prawo jazdy

na talerze latające.

Na księżycu dom postawię

i dla mamy kwiat w ogrodzie,

tacie gwiezdną dam golarkę

by się mógł ogolić co dzień.

Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane

zabierz tatę oraz mamę.

Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer. – Wygrywa los z numerem 1865! – Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek. – Mamy szczęście! – pisnęła Ada. Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody pocieszenia w postaci książek. – Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama. – Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata. Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.

• Rozmowa na temat opowiadania. − Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady? − Kto z rodziny Ady przybył na festyn? − Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady? − Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi? − W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce? − Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu? − Jakie nagrody przygotowały dzieci? − Czym częstowali się goście? − O kim Ada recytowała wiersz? − Czym zakończył się festyn? • Czytanie tekstu w książce. Książka (s. 78–81)

19. Moja rodzina – prezentacja https://www.youtube.com/watch?v=LAKgnWNLMlg

20. „Piosenka o sprzątaniu w domu”- Mała Orkiestra Dni Naszych

https://www.youtube.com/watch?v=imoS6Wkr04w

Dowolna interpretacja ruchowa piosenki.

21. Bajki dla dzieci- Rodzina Treflików- Szczęśliwa rodzinka.

https://www.youtube.com/watch?v=58V52JdiwPA

22. Zabawy ruchowe

– Ćwiczenia gimnastyczne metodą R. Labana

https://www.youtube.com/watch?v=58V52JdiwPA

– piosenka gimnastyczna- Głowa, ramiona, kolana pięty…

https://www.youtube.com/watch?v=30BVfTvlsrE

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.4. 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

 

 

 

Temat tygodnia (18.05-22.05 2020r.):

ZWIERZĘTA Z DŻUNGLI I SAWANNY.

Propozycje działań :

1. Słuchanie zagadek o zwierzętach egzotycznych:

Kot ogromny, pręgowany, Chociaż zawsze trąbę nosi

bywa w cyrku tresowany nikt o koncert go nie prosi

(tygrys) (słoń)

Jest królem, lecz nie w koronie Jest wielki, garbaty.

ma grzywę, choć nie jest koniem Lecz potrafi jak tragarz

(lew) dźwigać ciężki bagaż

(wielbłąd)

Każdego ZOO jest ozdobą.

Choć nie gra w orkiestrze Choć ma torbę,

trąbę nosi z sobą. Nie jest listonoszem.

(słoń) W swej torbie na brzuchu

własne dzieci nosi.

Gdy zobaczysz ją w ZOO, (kangur)

robi Ci się wesoło.

Skacze, broi, miny stroi Biało- czarna, czarno-biała

ludzi wcale się nie boi. jest sierść tego zwierza cała.

(małpa) Choćby lało tak jak z cebra,

zawsze w paski będzie…

To zwierze żyje nad Nilem, (zebra)

a w paszczy zębów ma tyle,

że nawet, gdy leży grzecznie Najodważniejszego

liczyć je jest niebezpiecznie. Przestraszyć by mógł

(krokodyl) ten zwierz co na nosie

ma potężny róg.

(nosorożec)

Podczas rozwiązywania zagadek dzieci lubiły jak przyznawałam im punkty za każdą odgadniętą zagadkę. Zachęcam do skorzystania z tej podpowiedzi.

2. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej- Zaremby „Nosorożce noszą pokrowce”

Książka s. 46- 47

Nie macie wyjścia, musimy iść do zoo – zapowiedziała Ada. Reszta rodziny podniosła na nią pytający wzrok. – Wszyscy z przedszkola byli już w ogrodzie zoologicznym i widzieli nosorożca pancernego, tylko nie ja! – Ada uprzedziła pytanie. – Gdybyście czytali gazety, wiedzielibyście, że w naszym zoo urodził się malutki nosorożec – dodała z wyrzutem. – Ależ czytamy… – bąknął tata. – Czytacie, ale nie te, co trzeba – wytknęła mu Ada. I nie ustąpiła, aż usłyszała obietnicę wycieczki do zoo w najbliższą sobotę. Miała szczęście, bo sobotni ranek okazał się bardzo pogodny. Całą drogę z domu do ogrodu zoologicznego Ada i Olek rozmawiali o nosorożcach. – Dlaczego nosorożec pancerny nazywany jest pancernym? Ma pancerz? – spytał Olek. – Pancerze noszą rycerze – zrymował tata. – A nosorożce noszą pokrowce – powiedziała Ada i niezmiernie się zdziwiła, że umie rymować, chociaż nigdy się tego nie uczyła. Zanim rodzina doszła do wybiegu dla nosorożców, tata i Ada przećwiczyli umiejętność rymowania wielokrotnie. Zaczęli od pingwinów. – Pingwiny noszą cekiny – stwierdził tata i skręcił do pingwinów. Mylił się oczywiście. Pingwiny były wystarczająco ładne bez świecących ozdób. Zresztą, cekiny nie pasowałyby do ich wytwornych czarnych i białych piór. – Kangury noszą kaptury. – Ada skierowała swoje kroki do australijskich torbaczy. Kapturów nie miały, ale torby na brzuchach też są przecież fajne. – Słonie noszą piwonie – zaryzykował swój rym Olek, ale jego pomysł nie znalazł uznania. „Nie mam talentu do rymowania” – pomyślał ze smutkiem. Na szczęście widok słonia osłodził mu tę porażkę. – Ale nogi! Ale głowa! Ale uszy! Ale trąba! – wykrzykiwał, na przemian z zachwyconą Adą. – Ale zaraz rozpocznie się karmienie nosorożców – przypomniała mama. Do nosorożców pancernych było już niedaleko, więc zdążyli na czas. Mamusia nosorożec i jej malec nie mieli na sobie rycerskich pancerzy ani pokrowców, ale ich skóra układała się w wielkie fałdy, które opadały im aż na nogi i wyglądały jak grube łuski. 12 – Fałdy skóry chronią nosorożce przed atakami tygrysa. – Tata, zanim wybrał się do zoo, przeczytał to, co napisano o nosorożcach pancernych na internetowej stronie warszawskiego ogrodu. – Ciii – Ada przyłożyła palec do ust, chociaż nosorożce nie zwracały na nią uwagi. Wpatrzone były w opiekuna, który wyjmował z wiadra marchew, połówki jabłek i wkładał je wprost do wielkich paszcz czworonogów. Nosorożce chrupały warzywa i owoce z widoczną przyjemnością, a gdy wiadro było puste, zadowoliły się sianem. – Spojrzał na mnie! Ten maluch! – wykrzyknęła zachwycona Ada. I zaczęła skakać z radości. – Co teraz? Żyrafy, które noszą szafy, czy małpiatki w sukienkach w kwiatki? – spytał tata. – Teraz plac zabaw, później rekiny – zadecydowała Ada. Pod koniec zwiedzania była już bardzo zmęczona. W drodze powrotnej zasnęła w samochodzie, a kiedy tata niósł ją na rękach do domu, wymamrotała: – Fasolki noszą parasolki. Olek wywrócił oczami. „Żeby jej to rymowanie nie zostało na zawsze, bo nie wytrzymam” – pomyślał z niepokojem.

Rozmowa na temat opowiadania:

– Dlaczego rodzina wybrała się do zoo?

– Jakie zwierzęta zobaczyli przed pójściem do wybiegów nosorożców?

– W co bawili się cały czas?

3. Rozmowa na temat zoo z wykorzystaniem wierszy J. Brzechwy. Zabawy inscenizowane i naśladowcze np. Poruszam się jak…..

– Słuchanie rymowanki o zoo.

Zoo to ogród dla zwierząt dzikich

które przybyły do nas nie tylko z Afryki.

– Co to jest ogród zoologiczny?

– Skąd przybyły zwierzęta do zoo?

– Co można zobaczyć w zoo?

– Po co powstają ogrody zoologiczne?

Ogrody zoologiczne powstawały już w starożytności – w Egipcie, Chinach, Asyrii. Taki zwierzyniec miał też w Polsce wiele lat później król Jan III Sobieski, w Wilanowie. Najstarszym istniejącym ogrodem zoologicznym jest zoo w Wiedniu. Najstarszym ogrodem zoologicznym w Polsce jest ogród zoologiczny we Wrocławiu. Posiada największą w Polsce liczbę zwierząt oraz największą liczbę gatunków zwierząt. Innym wiekowym ogrodem jest ogród zoologiczny w Poznaniu, a największym pod względem powierzchni jest Gdański Ogród Zoologiczny.

Karty pracy, cz. 3, s. 32–33. Rysowanie po śladzie drogi Ady, Olka i rodziców w zoo. Określanie, które zwierzęta tam zobaczyli. Rysowanie po śladzie innych rysunków.

Karty pracy cz. 3, s.34

4. Układanie rymów do nazw zwierząt. R mówi nazwy zwierząt, a dziecko próbuje dobrać do nich rymy np.:

pingwiny – maliny

tygrysy- irysy

kangury- góry itp.

5. „Zdania prawdziwe- zdania fałszywe”- zabawa słowna.(tak-nie)

Słoń ma dwie trąby.

Tygrysy są ssakami.

Pingwin jest latającym ptakiem.

Żyrafa ma krótką szyję.

Krokodyl mieszka w gnieździe na drzewie.

Papuga potrafi naśladować ludzki głos.

Nosorożec ma jeden róg.

6. Oglądanie filmów edukacyjnych o zwierzętach egzotycznych.

https://www.youtube.com/watch?v=MlZr2NTt-gM

https://www.youtube.com/watch?v=xlXEn3l6vYM

7. Nauka piosenki pt. „Dżungla”

https://www.youtube.com/watch?v=vKvKntLcUKQ

1. Dżungla, dżungla 2. Ambo Sambo, doskonale znam go

taka wielka dżungla węża się nie boi ani lwa.

poplątane zwoje dzikich lian. Dla swych dzikich

Mieszka sobie w bambusowej chatce leśnych ulubieńców

Ambo Sambo- wielkiej dżungli pancernego w dłoni coś smacznego zawsze ma.

Ref: Strusie mu się w pas kłaniają Ref. Strusie mu się….

małpy na ogonach grają.

Ambo tu, Ambo tam

Ambo tu i tam.

8. Wspólne wykonanie albumu „Zwierzęta egzotyczne”

Kolorowe gazety ze zdjęciami zwierząt egzotycznych, kartka, wstążka, klej, nożyczki.

Dz wycina ze starych gazet zdjęcia, obrazki zwierząt egzotycznych, przykleja je na kartkach. Można wykonać podpisy z nazwami zwierząt na komputerze lub podpisać obrazki używając poprawnych wzorów liter pisanych.

9. Ćwiczenia w czytaniu.

Przygotowanie zdań dwuwyrazowych, trzywyrazowych, ilustrowanie ich. Dz losuje pasek ze zdaniem odczytuje je, przykleja na kartce i wykonuje do niego ilustrację np.: To lwy. Małpa ma banana. Tygrys to ssak.

10. Rysunek pod dyktando(sprawdzenie orientacji przestrzennej)

Dz otrzymuje kartkę w kratkę z zaznaczoną kropką jako początek zadania. R dyktuje kierunki w jakich dziecko ma rysować np. 2 kratki do góry, 3 kratki w prawo itp. W wybranym miejscu na kartce znajduje się zwierzę, do którego w ten sposób należy dojść.

11. Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji(liczmany-klocki, kartoniki z cyframi 0-9 i znakami -,+,=)

Dz wybiera sobie 10 klocków. R mówi zadanie, a dziecko stara się je rozwiązać , dokładając klocki lub je odkładając. Układają działanie. Przykładowe zadania:

– Opiekun dał nosorożcowi 7 jabłek(Dz układa przed sobą 7 klocków). Potem dał mu jeszcze 3 jabłka(dokładają 3 klocki). Ile razem jabłek dał nosorożcowi opiekun?

Układają działanie 7+3=10, odpowiadają na pytanie- opiekun dał nosorożcowi 10 jabłek, bo 7 dodać 3 równa się 10.

– W zoo na wybiegu biegało 6 małpek. Potem przybiegły jeszcze 4 małpki. Ile małpek jest teraz na wybiegu?

– Na wybiegu w zoo bawiło się 10 małpek. 5 małpek schowało się do domku. Ile małpek bawi się teraz na wybiegu w zoo?

-10 morsów wygrzewało się przy basenie. 8 morsów weszło do basenu. Ile morsów wygrzewa się teraz przy basenie?

12. „ Pięć paluszków’- zabawa paluszkowa.

W dżungli kilka małpek żyło dz pokazuje rozłożoną dłoń

a dokładnie pięć ich było.

Pierwsza małpka- pokazują dłoń złożoną w piąstkę

taka mała. Odchylają mały palec

Druga małpka odchylają drugi palec

wciąż skakała.

Trzecia małpka odchylają środkowy palec

wciąż płakała

Czwarta małpka odchylają czwarty palec

wciąż się śmiała

Piąta małpka odchylają kciuk

tak śpiewała

W dżungli kilka małpek żyło

a dokładnie pięć ich było.

13. https://pracaplastyczna.pl/index.php/zwierzeta/203-lew-krol-zwierzat – „Lew-król zwierząt”– praca plastyczna.

Przed przystąpieniem do pracy Dz słucha ciekawostek na temat lwów. Oglądają ilustracje przedstawiające lwy w różnych sytuacjach.

Lwy żyją na sawannie, gdzie – jak wiemy – jest pora sucha i pora deszczowa. Lwy są mięsożerne, zjadają upolowane przez siebie zwierzęta, np.: antylopy, gazele, małe żyrafy. Najczęściej polują lwice. Lwy są raczej leniwe, a ponieważ są silne, to zabierają lwicom upolowaną zwierzynę. Ogon lwa wygląda jak pędzelek, bo jest zakończony pękiem czarnych włosów. Służy najczęściej do opędzania się od much. Lew macha ogonem również wtedy, gdy się gniewa lub złości.

14. Słuchanie wiersza P. Boręsewicza „Gdzie jest żyrafa?”

Na regale wielka księga,

Krzyś ze stołka po nią sięga.

Może dzięki niej odkryje,

jak żyrafa myje szyję.

Do czytania zuch się bierze

i co strona- inne zwierzę:

antylopy,bąk,ćmy, dorsze,

emu, foki, lecz najgorsze,

że-choć przejrzał ze stron dwieście-

nie ma żyraf. Gdzie jesteście?

Długa szyja, w chmurach głowa,

gdzie się taki olbrzym chowa?

Może wy przypadkiem wiecie?

Tak! Na końcu w alfabecie.

– Po jaką książkę sięgał Krzyś?

– Czego się chciał dowiedzieć?

– O jakich zwierzętach czytał?

– Czy znalazł wiadomości o żyrafie?

(wyjaśnienie pojęcia alfabet oraz podanie alfabetu w całości, zwrócenie uwagi , że nazwy zwierząt w książce były ułożone wg alfabetu, dlatego żyrafa była na końcu. Rysowanie żyrafy)

Karta pracy, cz. 3, s. 35. Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Oglądanie zdjęć miejsc (środowisk), w których żyją te zwierzęta. Łączenie liniami zdjęć zwierząt ze zdjęciami środowisk, w których żyją. Kończenie rysowania pingwinów według wzoru. Kolorowanie rysunków.

15. Ćwiczenia logorytmiczne- Dz powtarza tekst i wykonuje odpowiednie ruchy.

Idzie żyrafa: tup, tup, tup,

w prawo tup, w lewo tup’

tup, tup, tup,.

Biegnie żyrafa: trach, trach, trach,

w prawo trach, w lewo trach

trach, trach, trach.

Dzielenie słowa żyrafa na sylaby i głoski.

16. Zabawy ruchowe z wykorzystaniem różnorodnych form ruchu.

– „Jesteśmy papugami”– zabawa naśladowcza

Dz wykonuje dowolną czynność, R je naśladuje. Po chwili następuje zmiana ról.

– „Raz, dwa, trzy, Ambo Sambo patrzy..”- zabawa wyrabiająca szybką reakcję na sygnał.

R to Ambo Sambo. Dz zajmuje miejsce na wyznaczonej linii, po przeciwnej stronie. Ambo Sambo jest odwrócony tyłem. Wypowiada takie słowa: Raz, dwa trzy Ambo Sambo patrzy, po czym odwraca się. W tym czasie dziecko biegnie w jego stronę. Kiedy się odwróci Dz zatrzymuje się i zostaje w bezruchu. Jeśli się poruszy wraca na wyznaczoną linie, jeśli uda mu się, po kilku powtórzeniach, wytrwać bez ruchu zmienia R.

– Zabawa przy utworze „Karnawał zwierząt” Camille`a Saint-Saënsa

https://www.youtube.com/watch?v=WIyuZHmCLPE

– „Słonie”- zabawa ruchowa z el. czworakowania

Dziecko znajduje się w pozycji siadu klęcznego. Na sygnał R przechodzi do pozycji na czworakach, z nogami wyprostowanymi w kolanach i wysoko uniesionymi biodrami. W takiej postawie wolno przemieszcza się po sali, wykonując jednocześnie przeniesienie do przodu lewej ręki i lewej nogi, następnie – prawej ręki i prawej nogi. Głowa powinna być uniesiona, wzrok skierowany przed siebie. Czworakowanie trwa około 2 minut, po czym dziecko znów wraca do pozycji siadu klęcznego.

Temat tygodnia: (11.05-15.05 2020r.)

ŁĄKA W MAJU.

1. Karta pracy, cz. 4, s. 36−37. Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju. Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.

Słuchanie piosenki „Bal na łące’

https://www.youtube.com/watch?v=VL-IW-Xy0Jo

I. Kiedy świeci słoneczko

to na łące nad rzeczką

wszyscy stroją skrzypeczki

do wiosennej poleczki.

II. Dylu, dylu już grają

grube bąki śpiewają

myszki tańczą poleczkę

sapią przy tym troszeczkę.

III. A trzy małe biedronki

Nie chcą tańczyć tej polki

i czekają na walca,

aby tańczyć na palcach.

– Do grania jakiego utworu przygotowują się mieszkańcy łąki, gdy świeci wiosenne słoneczko?

– Na czym będą go grać?

– Co robią bąki i myszki?

– Kto nie chciał tańczyć polki i dlaczego?

2. Zabawa rytmiczno-artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza Teresy Fiutowskiej Żabie łapki.

Dwie zielone małe żabki, tak nad stawem grają w łapki: jedną łapką podnosi prawą rękę ugiętą w łokciu

klap, klap, klap uderzaj o prawą dłoń R.

Drugą łapką podnosi lewą rękę ugiętą w łokciu

klap, klap, klap uderza o lewą dłoń R.

Potem dwiema podnosi obie ręce ugięte w łokciach

klap, klap, klap, uderza w obie dłonie R.

Ty, bocianie przykuca i grozi bocianowi palcem

nas nie łap.

3. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej- Zaremby Zabawa w chowanego.

– Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.

– Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby i głoski.

Książka s. 74-77.

Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin. Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego. – Jeden, dwa, trzy… – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. – Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie. Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza! Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód. Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych tak samo zielone jak żabka. „To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny. O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia. – I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny. „Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego. – Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała. Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę. – Jest! Widzę cię, motylku! Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie. – Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili. – Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące. Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści. – To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny. – Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów. – Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też. Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni. Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka. Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki, żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki. Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i… znikła. A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?

Rozmowa na temat opowiadania. − W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek? − Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół? − Co to jest barwa ochronna? Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.

6- latki czytają tekst umieszczony pod ilustracjami.

5- latki słuchają tekstu czytanego przez R. lub podejmują próby samodzielnego czytania.

4. Majowa łąka- praca plastyczna.

https://pracaplastyczna.pl/index.php/wiosna/707-laka-majowa

Ilustrowanie ruchem i głosem opowieści.

Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę. Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka pospolitego i innych roślin. Nagle dzieci usłyszały pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z nich nektar, wesoło bzyczały, nawołując się nawzajem. Na listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki porannej rosy, cykając cichutko. Nagle, zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby, które kumkały głośno, jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi, z szeroko rozłożonymi skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się, szukając czegoś w trawie. Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością . Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę, odpowiadał mu wróbel, który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci. Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:… , aby jak najszybciej przyniósł im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który niósł na grzbiecie. Dopiero po chili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła. Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach. Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z zachwytu. Wiosenny wietrzyk poruszał trawą , kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…. Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola, gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

5. Rozwiązywanie zagadek.

Wiosną i latem się pojawia

kiedy ranek nastaje

jej kropelki są na kwiatach,

listkach i na trawie (rosa)

Na niebie jej barwy

pięknie się mienią,

jak most ogromny

łączy niebo z ziemią (tęcza)

Błyszczący na jej plecach

płaszczyk czerwony

czarnymi kropkami

pięknie ozdobiony (biedronka)

Ma barwne skrzydła

fruwa nad łąką

i bardzo lubi,

gdy świeci słonko. (motyl)

Jak się ten owad nazywa?

Przez cały dzień pracuje.

Na plecach nosi ciężary,

kopiec wielki buduje (mrówka)

6. Karta pracy, cz. 4, s. 38. Słuchanie opowiadania o cyklu rozwojowym motyla. Numerowanie kolejnych obrazków za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw. Opowiadanie o najciekawszym motylu.

http://scholaris.pl/zasob/102333

7. Ćwiczenia w czytaniu. Wyprawka – obrazki, wyrazy (biedronka, konik polny, ważka, stokrotka, mak), nożyczki, kartka, klej. Dz. ogląda obrazki. Nazywa zwierzęta i rośliny na nich przedstawione. Dobiera do nich wyrazy – ich nazwy. Nakleja wyrazy z obrazkami na kartkach. (6- latki)

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 74. Odszukiwanie na obrazku ukrytych zwierząt, nazywanie ich. Kolorowanie rysunku. (5- latki)

8. Karta pracy cz. 4, s. 39. Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie rysunku motyla według wzoru.

9. Liczymy żabki- ćwiczenia w liczeniu.(sylwety żab, klocki, kartoniki z liczbami dostępne w wyprawce, znaki <,>,=)

R. rozkłada przed dzieckiem dwie szarfy symbolizujące stawy. Dz. wkłada do nich taką liczbę sylwet żab, która odpowiada liczbie klaśnięć R. Dz. przelicza sylwety żab w stawach, układa pod nimi odpowiednią liczbę klocków oraz kartonik z odpowiednią liczbą. Dz. porównuje gdzie jest więcej, a gdzie mniej żab, wstawia między liczbami odpowiedni znak.

10. Zabawy z sześcianem.

Przypomnienie cech kwadratu. R. mówi: − Nakreśl w powietrzu kształt kwadratu. . − Jakie są boki kwadratu? • Zapoznanie z sześcianem. Kilka sześcianów różniących się wielkością. R. prezentuje dzieciom kilka sześcianów różniących się wielkością. Nazywa figury. Dz. je ogląda. Liczy ściany. Określa ich kształt – kwadrat. Układa figury według wzrastającej wielkości, a potem – według malejącej.

• Karta pracy, cz. 4, s. 40. Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi. Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.

• Zabawy z sześcianem – kostką. Dz. rzuca kostką i wykonuje tyle czynności podanych przez R., ile oczek (lub jaką liczbę) wyrzucono na kostce. Czynności: podskoki, skłony, przysiady, okrzyki… − Dzieci rzucają kostką i podają liczbę większą (lub mniejszą) o jeden w stosunku do liczby oczek wyrzuconych na kostce. Na zakończenie dzieci przypominają, kształt jakiej bryły ma kostka.

https://www.bajkidoczytania.pl/szescian-z-papieru-siatka-do-sklejenia

11. Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.

Kartoniki z napisami TAK, NIE.

Czy to prawda, czy to fałsz? − Konik polny w wodzie gra. − Żaba dwie głowy ma. − Biedroneczki są w kropeczki. − Motyle mają ciepłe czapeczki. − Stokrotka jest czerwona. − Ważka jest większa niż wrona…

12. Kolorowanka Łąka w maju –wyprawka karta L

• Zabawa z elementem dramy Jestem… Obrazki przedstawiające mieszkańców łąki (motyla, pszczołę, bociana, żabę, konika polnego). Dz. losuje obrazek przedstawiający mieszkańca łąki (motyla, pszczołę, bociana, żabę, konika polnego). Za pomocą ruchów i głosu przedstawia go, nie pokazując obrazka. R. odgaduje, jakie zwierzę przedstawia obrazek.

• Karta pracy, cz. 4, s. 41. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach. Kolorowanie rysunku. Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.

13. Wędrówki Skrzata Borówki- Łąka.

https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4

14. Z kamerą wśród pszczół- film edukacyjny.

https://www.youtube.com/watch?v=LMLSxZJTNnE

https://www.youtube.com/watch?v=exknqkNNFGg

15. Rozmowa na temat znaczenia pszczół w życiu człowieka – na podstawie filmu edukacyjnego − Jaką rolę odgrywają pszczoły w naturze? (Zbierają nektar z kwiatów i wydzielinę z liści zwanej spadzią. Zapylają rośliny). − Co zagraża pszczołom? (zanieczyszczenie środowiska, choroby, środki chemiczne stosowane w rolnictwie) − Co to jest pasieka? − Kto to jest pszczelarz i jaka jest jego rola? − Jakie pszczoły zamieszkują ul? (królowa, pszczoły robotnice, trutnie) − Po czym rozpoznaje siebie pszczela rodzina? (po zapachu wydzielanym przez królową) − Jakie zadania wypełnia w ulu pszczoła robotnica? (Sprząta, karmi larwy, robi wosk pszczeli, jest strażniczką, przynosi nektar do ula, który zamieniany jest w miód.) − Co produkują pszczoły w ulu? (miód, pyłek kwiatowy, kit pszczeli, wosk) • Zapoznanie z nazwami miodu, np.: akacjowy, lipowy, wielokwiatowy, rzepakowy, spadziowy. (Nazwa miodu pochodzi od rośliny, z której pszczoły zebrały nektar). • Podkreślenie wartości zdrowotnych miodu, wykorzystanie miodu w medycynie, do produkcji kosmetyków. • Oglądanie stroju pszczelarza, wyjaśnienie dzieciom, że strój ten chroni pszczelarza przed użądleniem pszczół. • Degustacja miodu (lub wykonanego napoju z wody, miodu i cytryny). Określanie smaku, konsystencji, koloru miodu.

16. Wykonanie biedronek. Rozmowa na temat budowy biedronki. Duże zdjęcie/obrazek biedronki. R. na zdjęciu/ilustracji pokazuje części ciała biedronki, nazywa je (pancerz, pod nim skrzydła, głowa, oczy, aparat gębowy, nogi, czułki). Biedronki należą do rodziny chrząszczy. Przechodzą przez stadia przeobrażenia (jak np. motyl). W Polsce najczęściej spotykanymi gatunkami biedronek są dwukropki i siedmiokropki, co oznacza, że liczba kropek nie wskazuje na wiek, tylko na gatunek. Biedronki są pożyteczne, bo zjadają mszyce – szkodniki roślin.

https://www.youtube.com/watch?v=r0mUU1IM9mM

17. Wycieczka na łąkę. (zabieramy ze sobą lupy, kartonowe ramki)

Poszukiwanie roślin i zwierząt. • Opisywanie ich rzeczywistego wyglądu. • Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów. • Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie. • Oglądanie wybranych roślin lub zwierząt przez lupę. • Zbieranie znanych roślin w celu wykonania zielnika. • Robienie bukietów z kwiatów. • Tworzenie obrazków – nakładanie kartonowych ramek na wybrany fragment łąki; wypowiedzi Dz. na temat tego, co znalazło się w ramce, dlaczego wybrało właśnie to miejsce, co mu się w nim spodobało – dzielenie się swoimi spostrzeżeniami i wrażeniami; podkreślenie indywidualności Dz. w doborze tematu obrazka.

18. Nauka na pamięć wiersza B. Formy Wiosna.

Powiał wiatr majowy

łąka zapachniała

.Świeżą koniczyną

pokryła się cała

Brzęczą głośno pszczoły

pracują wytrwale.

Zapylają kwiaty,

nie nudzą się wcale.

Słońce mocno grzeje

świat do życia budzi.

Dobry czas nastaje

dla zwierząt i ludzi.

19. Kończenie rymowanek o łące.

Trawa, kwiaty, biedronka – to na pewno… (łąka) Czerwone jak gotowane raki – to… (maki) Ma żółty środek, białe płatki, łodyga u niej wiotka. Ten łąkowy kwiat to… (stokrotka) Piegowata dama. Po łące chodzi od rana. Wygrzewa się w promykach słonka. To maleńka… (biedronka) Czy to fruwające kwiaty? Jest ich tyle! Nie, to… (motyle) Lata, lata koło nosa. Uwaga! To groźna… (osa) Lata, lata obok czoła. To miodna… (pszczoła)

20. Ćwiczenia w czytaniu – uzupełnianie literami luk w wyrazach. Dla każdego dziecka: wyrazy z brakującymi literami, litery. R. przygotowuje wyrazy z brakującymi literami oraz litery. Dz. uzupełnia luki literami i odczytuje wyrazy. Np.: biedro…ka (n), jas…ier (k), t…awa (r), … aba (ż), kr…t (e)…

21. Wykonanie zielnika z roślin łąkowych zerwanych podczas wycieczki.

R. opowiada o zastosowaniu roślin zielnych, pokazuje syropy, kremy, suszone zioła na herbatę (np. rumianek), szampon pokrzywowy, tabletki rapacholin, krem rumiankowy…

22. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 76. Czytanie zdań, pisanie X pod wyrazem tak jeżeli zadanie jest prawdziwe, lub pod wyrazem nie, jeżeli zdanie jest fałszywe.(6 l.)

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 73. Czytanie z R. nazw zwierząt i roślin, odszukiwanie ich na rysunku. Kolorowanie rysunku. (5 l.)

23. Złota żabka- zabawa relaksacyjna.

Czy widziałeś(-łaś) kiedykolwiek małą, złotą żabkę, która siedzi na dużym, zielonym liściu lilii wodnej cicho, cichutko… tak cicho, że nic się nie porusza, a żabka wygląda, jakby spała? Dzisiaj będziemy takimi żabkami. Wyobraź sobie, że siedzimy na liściu lilii wodnej pośrodku stawu… Siedzimy tam, jak ta żabka, bardzo cicho, i oddychamy powoli. Nabieramy głęboko powietrza do płuc i wypuszczamy je do końca. W ten sposób żaby łapią muchy na kolację – siedzą tak cicho, że muchy ich po prostu nie widzą. Nagle wyciągają swój długi język i łapią muchę. Czy potrafisz szybko wystawić język? A teraz siedź spokojnie, a ja będę udawać bzyczącą muchę. Za każdym razem, kiedy wydam z siebie taki dźwięk (demonstruje ten dźwięk), możesz wystawić język i złapać muchę. Na zakończenie będziesz mógł(-ła) szepnąć mi na ucho, ile much złapałeś(-łaś).

24. Zabawy ruchowe

– ćwiczenia logorytmiczne- rób to o czym mówi wiersz

Zrób do przodu cztery kroki, i rozejrzyj się na boki. Tupnij nogą raz i dwa, ta zabawa nadal trwa. Teraz w lewo jeden krok, przysiad, i do góry skok. Zrób do tyłu kroków trzy, by koledze otrzeć łzy

Klaśnij w ręce razy pięć, na klaskanie też masz chęć! Wokół obróć się, raz dwa, piłka skacze hop-sa-sa. Ręce w górę i na boki, zrób zajęcze cztery skoki. Gdy się zmęczysz, poleż sobie, i wyciągnij w górę nogę.

– Dogoń motyla- z el. biegu

R. biegnie z laską, do której przywiązana jest na sznurku sylweta motyla. Dz. biegnie za R. Jeśli dotknie sylwety motyla, zamieniają się rolami.

– Duży i mały skok.

https://www.youtube.com/watch?v=InxomdEHL8M

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.4. 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

Temat tygodnia: (4.05- 8.05 2020r.)

MOJA OJCZYZNA.

1. „Maja Zdobywa… Warszawę”- reportaż z wycieczki do stolicy.

https://www.youtube.com/watch?v=RV06Kif2eiA

oglądanie widokówek, książek o Warszawie, dzielenie się swoimi spostrzeżeniami z wycieczki po tym mieście, swobodne opisywanie charakterystycznych miejsc Warszawy. Wyjaśnienie pojęcia-stolica.(Ilustracje przedstawiające najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy. Zwrócenie uwagi na najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy i ich rolę dla całego kraju. Pokazanie ich na zdjęciach, np.: budynek Sejmu, Pałac Prezydencki, Urząd Rady Ministrów itp.)

2. Ozdabianie napisu Polska.

Napis Polska, szablon literowy, kontur mapy Polski, kredki. Dz. podaje nazwę kraju, w którym mieszka, kończy zdanie Polska to… R. zapisuje propozycje Dz. na konturze mapy Polski. Dz. dostaje napis Polska (obrysowany przez R. lub od szablonu literowego) i ozdabia go według własnego pomysłu.

3. Oglądanie mapy Polski. Fizyczna mapa Polski. Dz. ogląda mapę. R. wyjaśnia, co oznaczają poszczególne kolory. Odszukują Wisłę, Bałtyk i Warszawę. R. wskazuje miejscowość zamieszkania Dz.

4. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Zakochany w Syrenie.

Książka s. 72-73.

Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia. − Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała. − Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa. − Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki. − Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek. − Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą. − Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy − zaproponowała Ada. − Chcę. Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała ogon ryby. Zaczęła opowiadać: − W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy… − Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków. Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała: − To będzie rybak. Ma na imię Wars. − Ja mam go udawać? − Tak. − I co mam robić? – zapytał Olek. − Masz być zakochany – wyjaśniła Ada. − Ja? – Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie słyszeć jej śpiewu. − A co by się stało, gdyby usłyszeli? − Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć pod wodą. − Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja syrena też. Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej swoją lalkę. − Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała. − Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek. − Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę! − Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły. − Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada. Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział: − Jesteś wolna. Możesz wracać do domu. − Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię? − Olek. − Przecież się bawimy! – przypomniała Ada. − No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno? − Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki. − Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna. − Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba, że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie! − Żegnaj! – powiedział Olek. − Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada. − Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek. Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę. Ada opowiadała dalej: − Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy – zakończyła. − Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą? Sprawdzimy, czy ma skrzela. − Mówiłeś, że byłeś tam z klasą. − Ale chcę iść jeszcze raz. − Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.

Rozmowa na temat opowiadania. − O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu? − Kto pomógł jej przedstawić legendę?

– Samodzielne opowiadanie legendy przez Dz.

– Herb Warszawy– kolorowanie pastelami, wylepianie plasteliną.

Karta pracy, cz. 4, s. 29. Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal. – Czytanie tekstu w książce.

6. Odkrywanie litery ł, Ł: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej. Układanie schematów i modeli słów: łodyga, Łatek. Cele: rozwijanie umiejętności dokonywania analizy i syntezy słów; rozpoznawanie i nazywanie poznanych liter.

– Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – łodyga. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 46–47. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 62. R. pyta: Część jakiego kwiatka pokazuje siostrze Olek? Jaką część krokusa wskazuje czerwona strzałka na obrazku?

– Analiza i synteza słuchowa słowa łodyga. Dz. dzieli słowo łodyga na głoski i na sylaby. Liczy, ile w słowie jest sylab, a ile głosek. Wymienia kolejno wszystkie głoski. Następnie podaje przykłady innych słów, w których głoskę ł słychać na początku (łopata, łuk, łubin…), na końcu (dół, muł, stół…) oraz w środku (bułka, pałac, igła…).

– Budowanie schematów słów łodyga, Łatek. Dz. układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie łodyga i w słowie Łatek Rozsuwa kartoniki i wymienia głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie łodyga oraz Łatek. Wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.

– Budowanie modeli słów: łodyga, Łatek. Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla Dz.

– Głoska ł jest spółgłoską, oznaczamy ją na niebiesko. Pod schematami słów zaznacza miejsca głoski ł niebieskimi kartonikami. Zaznacza na czerwono miejsca samogłosek. Pozostałe głoski zaznacza na niebiesko.

– Odkrywanie litery ł, Ł. Kartoniki z literami Ł, ł. R. pokazuje litery ł: małą i wielką, drukowane. Dz. określa ich wygląd. Umieszcza kartoniki z literami ł, Ł we właściwych miejscach pod modelami słów: łodyga, Łatek. Dz. przypomina, kiedy stosujemy wielką literę.

– Dz. umieszcza brakujące litery pod modelami słów łodyga, Łatek. Odczytuje powstałe wyrazy..

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 46–49.

7. Piękny jest nasz kraj – twórcza zabawa plastyczna.

Wybieranie spośród obrazków zdjęć (wyciętych z kolorowych czasopism) różnych zakątków naszego kraju tych, które Dz. podobają się najbardziej. Omawianie, co one przedstawiają; uzasadnianie swojego wyboru .

Samodzielne działania dzieci; naklejanie pośrodku kartki zdjęcia lub obrazka (wyciętych z kolorowych czasopism) wybranego przez dzieci; dorysowywanie – według pomysłów dzieci – z każdej strony pastelami olejnymi brakujących elementów w taki sposób, aby z naklejonym elementem tworzyły jedną całość.

8. Polskie Symbole Narodowe- film animowany

https://www.youtube.com/watch?v=xQk8p7XY23A

9. Osłuchanie z „Piosenką młodego patrioty” siedleckiego zespołu Mała Orkiestra Dni Naszych .https://www.youtube.com/watch?v=O8lbwWF7yXo

I. Dziecko to taki patriota mały

na co dzień, a nie od święta.

Polską znam flagę i polskie godło

hymn ojczysty pamiętam.

Ref: Bo moje miasto

bo moja wioska.

To Polska. To Polska. To Polska.

II. Chcę jak najwięcej wiedzieć o Polsce

więc czekam na geografię,

Uczę się pilnie polskiej historii

najlepiej jak potrafię.

Ref: Bo moje ….

III. Dziecko to taki patriota mały

w myślach i czynach przejrzysty.

Brzydkich wyrazów ja nie używam.

Dbam o język ojczysty.

Ref” Bo moje miasto…

10. Karta pracy, cz. 4, s. 30−31. Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.

11. Wspólna i indywidualna recytacja wiersza Ewy Stadtmüller Kim jesteś? (poprzedni tydzień)

12. Układanie zdań z podanymi słowami. Wyrazy: stolica, Wisła, syrena, kraj, Polska, herb, godło.

13. Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem pojemności płynów. Przygotowane przez R. kilka butelek z plastiku, np. o pojemności 1l z różną zawartością wody zabarwionej farbą. Butelki są dobrze zakręcone. • Określanie, ile wody jest w butelce. R. stawia przed dziećmi zakręconą butelkę z wodą. Pyta: – Ile jest wody w butelce – dużo, mało? Potem przewraca butelkę i pyta, czy jest w niej tyle samo wody. • Ustawianie butelek według wzrastającej w nich ilości wody. Butelki z różną ilością barwionej wody. R. ustawia butelki na stoliku. Dz. określa, w której butelce jest najwięcej barwionej wody, a w której najmniej. − Ustawia butelki według ilości zawartego w nich płynu – od tej z najmniejszą ilością, do tej z największą. − Dmucha w kolejne odkręcone butelki. Porównuje dźwięki wydawane przez nie. • Zapoznanie z miarą płynów. R. pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi Dz. , że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra. • Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga – wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary. Butelki z wodą, kubek. Dz. przelewa do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczy, ile kubków wody było w jednej, a ile w drugiej butelce, Określa, gdzie wody było więcej (było tyle samo).

Karta pracy cz.4 s. 32-33.

14. Zabawa ruchowa z butelkami plastikowymi. − połóżcie butelkę przed sobą, za sobą, − połóżcie ją po waszej prawej stronie, po waszej lewej stronie, − turlajcie butelkę po podłodze.

„Kto tak potrafi?- zabawa z el skoku i rzutu. P: gazety

– Dz. przeskakuje przez rozłożoną gazetę obunóż, skacze dookoła gazety na jednej nodze. Zwija gazetę w kulkę, dmucha na nią tak, aby turlała się po podłodze. Rzuca kulką do oddalonego pojemnika

„Warszawskie gołębie”- zabawa ruchowa z el. orientacji.

– Dz. porusza się naśladując lot ptaków. Na dowolny dźwięk zatrzymuje się i klaszcząc w ręce rytmizuje tekst: Warszawskie gołębie wysoko latają i stolicę Polski z góry podziwiają.

15. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 75. Kolorowanie klocków – klocki tego samego kształtu powinny być w takim samym kolorze.

16. Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego. − Wyjaśnianie, w jakich okolicznościach można go usłyszeć. − Omówienie zasad zachowania się podczas słuchania i śpiewania hymnu; ponowne wysłuchanie hymnu w postawie na baczność i w ciszy.

17. Wykonanie małej mapy Polski.

Poznawanie położenia geograficznego Polski na podstawie mapy. Mapa Polski. Wskazywanie granic, zwracanie uwagi na kolorystykę poszczególnych regionów naszego kraju: góry, wyżyny, niziny, wody, pokazywanie i nazywanie najdłuższych rzek (Wisła, Odra), największych miast leżących nad Wisłą (Kraków, Gdańsk), odczytywanie na mapie niektórych nazw: Tatry, Bałtyk, odczytywanie nazw państw sąsiadujących z Polską (6-latki) .Odczytanie napisów: stolica, Tatry, Bałtyk, Wisła, Odra i umieszczanie ich w odpowiednich miejscach na mapie. Ułożenie napisu z liter pod mapą: To mapa Polski .

18. Ćwiczenia w czytaniu. Wyprawka, nożyczki, klej. Wycinanie obrazków i zdań. Układanie zdań do obrazków. Odczytywanie ich. Zdania: W wazonie jest bukiet bzu. Olek je jajko ugotowane na twardo. Ada rysuje upragnionego kotka. To stokrotki, maki a dookoła trawa. Ada niesie jej ulubione bazie – kotki. To hulajnoga Ady, a tam rower Olka.

19. Karta pracy, cz. 4, s. 34–35. Oglądanie mapy Europy. Słuchanie nazw państw europejskich – sąsiadów Polski. (Szarym kolorem zaznaczone zostały kontynenty Azji i Afryki) Kolorowanie flagi Polski. Określanie, w którą stronę są zwrócone. Oglądanie obrazków flag. Nazywanie samodzielnie lub z pomocą R. państw UE, do których one należą. Kolorowanie rysunków flag według wzoru. Oglądanie obrazków innych flag.

20. Jestem małym Europejczykiem- przygody kotka Europka.- Co to jest Unia Europejska?

https://slideplayer.pl/slide/815184/

21. Wykonanie pizzy. • Zabawa Powitanie po włosku: Buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry. Wyjaśnia, co to znaczy i w jakim języku tak brzmi powitanie. • Rozmowa na temat Włoch. R. pokazuje Włochy na mapie Europy. Opowiada kilka ciekawostek o tym państwie. Włochy to państwo położone na Półwyspie Apenińskim. Swoim kształtem przypomina but. Stolicą Włoch jest Rzym na terenie, którego znajduje się państwo kościelne – Watykan, w którym mieszka papież. Tradycyjne włoskie potrawy to spaghetti i pizza. Tradycyjny włoski taniec to tarantella neapolitańska. Na należącej do Włoch wyspie Sycylii znajduje się wulkan Etna. • Oglądanie folderów, ulotek, katalogów, albumów o Włoszech • Zapoznanie dzieci z wyglądem flagi Włoch.

• Uczenie się wybranych słów (zwrotów) z języka włoskiego. buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry, arrivederci (czyt. airwederczi) – do widzenia, mi chiamo (czyt. mi kjamo) – nazywam się, si (czyt. sij) – tak, grazie (czyt. gracje) – dziękuję

22. Oglądanie przygotowanych produktów

Ser żółty starty na wiórki, szynka, sos pomidorowy, dowolny przepis na ciasto do pizzy, cukinia, zielona pietruszka, pokrojone pomidory itp. Własne komponowanie składników, układanie, pieczenie. Degustacja.

23. Oglądanie obrazka Syriusza – maskotki UE; Wyjaśnienie pochodzenia nazwy, kolorowanie sylwety Syriusza w polskich barwach narodowych. Imię Syriusz pochodzi od najjaśniejszej gwiazdy na niebie. Niebieska, uśmiechnięta stonoga, w każdym kraju występuje ubrana w charakterystyczne dla niego elementy narodowe.

• Słuchanie hymnu UE – Ody do radości Ludwiga van Beethovena.

24. Słuchanie opowiadania na podstawie baśni Hansa Christiana Andersena Księżniczka na ziarnku grochu. • Pokazanie na mapie Europy – Danii. Mapa Europy, flaga Danii. R. wskazuje Danię na mapie Europy, podaje nazwę jej stolicy – Kopenhaga. (Dania należy do UE). Pokazuje flagę Danii Przedstawienie autora baśni – duńskiego baśniopisarza Hansa Christiana Andersena.

Był sobie pewnego razu książę, który chciał się ożenić z księżniczką, ale to musiała być prawdziwa księżniczka. Jeździł więc po całym świecie, żeby znaleźć prawdziwą księżniczkę, lecz gdy tylko jakąś znalazł, okazywało się, że ma jakieś „ale”. Księżniczek było dużo, jednak książę nigdy nie mógł zdobyć pewności, że to były prawdziwe księżniczki. Zawsze było tam coś niezupełnie w porządku. 53 Wrócił więc do domu i bardzo się martwił, bo tak ogromnie chciał mieć za żonę prawdziwą księżniczkę. Pewnego wieczoru była okropna pogoda; błyskało się i grzmiało, a deszcz lał jak z cebra; było strasznie. Nagle ktoś zapukał do bramy miasta i stary król wyszedł otworzyć. Przed bramą stała księżniczka. Ale mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota! Woda spływała z włosów i sukienki, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami, ale dziewczynka powiedziała, ze jest prawdziwą księżniczką. „Zaraz się o tym przekonamy” – pomyślała stara królowa, ale nie powiedziała ani słowa, poszła do sypialni, zdjęła całą pościel, na spód łóżka położyła ziarnko grochu i na nim ułożyła jeden na drugim dwadzieścia puchowych materaców, a potem jeszcze dwadzieścia puchowych pierzyn. I na tym posłaniu miała spać księżniczka. Rano królowa zapytała ją, jak spędziła noc. − O, bardzo źle – powiedziała księżniczka – całą noc oka nie mogłam zmrużyć! Nie wiadomo, co tam było w łóżku. Musiałam leżeć na czymś twardym, bo mam całe ciało brązowe i niebieskie od sińców. To straszne! Wtedy mieli już pewność, że była to prawdziwa księżniczka, skoro przez dwadzieścia materaców, dwadzieścia puchowych pierzyn poczuła ziarnko grochu. Taką delikatną skórę mogła mieć tylko prawdziwa księżniczka. Książę wziął ja za żonę, bo teraz był pewny, że to prawdziwa księżniczka, a ziarnko grochu oddano do muzeum, gdzie jeszcze teraz można je oglądać, o ile go ktoś nie zabrał. Widzicie, to była prawdziwa historia.

Rozmowa na temat utworu. − Z kim chciał ożenić się książę? − Jak wyglądała księżniczka, która pewnego dnia zapukała do bramy miasta? − Jak królowa chciała się przekonać, czy jest to prawdziwa księżniczka? − Czy dziewczyna okazała się prawdziwą księżniczką?

25. Nauka rymowanki:

W Europie mieszkam, tak jak ty, kolego. Że jestem Polakiem – dumny jestem z tego.

Poznawanie ciekawostek o wybranych krajach europejskich. Oglądanie charakterystycznych dla nich budowli, symboli, np.: wieża Eiffla – Francja; krzywa Wieża – Piza, Koloseum – Włochy; Akropol – Grecja; wiatraki, tulipany – Holandia; zegar Big Ben, królowa Elżbieta – Anglia; torreador, corrida – Hiszpania.

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.4. 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

Temat tygodnia: (27.04.- 30.04.2020 r.)

MOJA MIEJSCOWOŚĆ, MÓJ REGION.

1. Oglądanie widokówek zdjęć, folderów przedstawiających Siedlce.

– Dz. rozpoznaje miejsca, prowadzi z R. swobodne rozmowy na temat miejsca zamieszkania, adresu zamieszkania i adresu przedszkola. Dz. dzieli nazwę Siedlce na sylaby, różnicując pierwszą i ostatnią głoskę. Wypowiada nazwę Siedlce z różnym natężeniem głosu, intonacją i w różnym tempie.

– Dz. układa zdania z nazwą miejscowości, śpiewa je na wybrane przez siebie melodie.

2. Słuchanie wiersza Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Małe miasteczko. Cele: rozwijanie mowy; wskazywanie różnic między miastem, a wsią.

W małym miasteczku nie ma wieżowców

schodów ruchomych ani zoo,

lecz drzew tu więcej, kwiatów i ptaków,

które śpiewają wesoło.

Dokoła rynku stoi rząd domów

w siedmiu kolorach tęczy,

ruch jest nieduży, spokojnie, miło

czasami pszczoła zabrzęczy.

Czyste powietrze pachnie zielenią

na niebie świeci słoneczko,

wszędzie jest blisko, ludzie się znają

dbają o swoje miasteczko.

Rozmowa na temat wiersza. − Jak wygląda małe miasteczko? − Jakie są plusy mieszkania w małym miasteczku?

• Wskazywanie różnic między miasteczkiem (wsią), a dużym miastem. Napisy: Jakie jest?, Małe miasto (wioska), Duże miasto. R. umieszcza na dwóch kartkach z bloku napisy. Dz. podaje określenia i układa je (6-latki), jeśli potrafią (5-latki-rodzic zapisuje). Np.: spokojnie, dużo zieleni, nie ma smogu, mało hałasu…(małe miasto/wioska); dużo hałasu, smog, pojazdy, dużo osób… (duże miasto).

3. Osłuchanie z piosenką siedleckiego zespołu „Mała Orkiestra Dni Naszych”

pt. „Nie ma jak dom” https://www.youtube.com/watch?v=4JECu4OZYTI

Ref: Nie ma jak dom x3

Tu przyjaciele są

I. Widziałem już kraje jak się należy.

Wszędzie już byłem, możecie mi wierzyć.

I wiem to na pewno, że mego domu,

nie zmieniłbym na nic, nie oddał nikomu.

Ref: Nie ma jak dom….

II. Więc po co przemierzać dalekie góry,

gdy blisko są Tatry i piękne Mazury.

Tutaj jest wszystko, co najpiękniejsze.

Tutaj właśnie jest moje miejsce.

Ref: Nie ma jak dom…..

III. To tutaj jest mama i tutaj jest tata.

Tutaj są zimy i wiosny i lata.

Ja tutaj się bawię i tutaj się uczę,

a gdy wyjadę na pewno tu wrócę.

Ref. Nie ma jak dom…

• Rozmowa na temat piosenki.

  – Co oznacza słowo dom w piosence?

  – Jakie jest miejsce, w którym żyję?

• Nauka refrenu na zasadzie echa muzycznego.

4. Zapoznanie z wyglądem herbu Siedlec.

• Co oznacza słowo herb?

Herb to ustalony według określonych reguł znak rozpoznawczy, a jednocześnie własnościowy: osoby, rodu, miasta, ziemi czy państwa. Siedlce, od czasu panowania rodu Czartoryskich, jako herb miasta, przyjęły ich herb rodowy – Pogoń litewską.

Herbem miasta Siedlce jest: wizerunek zbrojnego srebrnego rycerza, o widocznym lewym profilu, pędzącego na srebrnym rumaku, w prawej ręce trzymającego miecz obnażony srebrny, w lewej ręce – tarczę błękitną z podwójnym krzyżem złotym, czaprak, uzda i popręgi rumaka – błękitne.

Karta pracy cz.4 s.24

5. Odkrywanie litery h, H małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

• Analiza i synteza słuchowa słowa herb (obraz herbu Siedlec). Dz. dzieli słowo herb na sylaby oraz na głoski. Liczy, ile w słowie jest sylab i ile głosek. Wyróżnia pierwszą głoskę. Następnie wymienia inne słowa rozpoczynające się głoską h (herbata, hotel, huta…) oraz mające ją w środku (juhas, bohater…).

• Budowanie schematu słowa herb. Dz. jeszcze raz dzieli słowo herb na sylaby(wyraz jednosylabowy- jedna samogłoska) szare kartoniki. Układa tyle kartoników, ile głosek słyszy w słowie herb, wymawia głoski głośno, dotykając kolejnych kartoników.

• Budowanie schematu słowa Hubert. Szare kartoniki dla dziecka.( Hubert to kolega Ady). Dz. dzieli imię na sylaby i na głoski. Układa schemat imienia Hubert .

• Budowanie modeli słów: herb, Hubert. Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka. Pod schematami słów: herb, Hubert, zaznacza miejsca głoski h na niebiesko. Wskazuje pozostałe spółgłoski i zaznacza je na niebiesko. Pozostałe głoski – samogłoski – oznacza czerwonymi kartonikami.

• Odkrywanie litery h , H . R. pokazuje litery h, H: małą i wielką. Dz. określa ich wygląd. Następnie umieszcza kartoniki z literami pod modelami słów: herb, Hubert . Dz. przypomina, kiedy używamy wielkiej litery.

• Dz. układa kartoniki z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: herb, Hubert. Odczytuje powstałe wyrazy.

  Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 70–73.

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 72- 73.

6. „ Wirtualny spacer po Siedlcach”– rozpoznawanie i nazywanie przedstawianych miejsc.

https://www.youtube.com/watch?v=zD5H6CYtTgc

https://visitpoland.online/siedlce/

7. Zabytki Siedlec- pogadanka z wykorzystaniem ilustracji.

https://siedlce.pl/miasto/zabytki-architektury

8. Poznanie legendy o Jacku- kulisy budowy siedleckiego ratusza .

http://turystyka.siedlce.pl/artykul/130/legenda-o-jacku

9. Karta pracy, cz. 4, s. 21. Dz. rysuje po śladach. Określa, który rysunek kojarzy się z jego otoczeniem.

10. Rozmowa na temat miejsc w swojej miejscowości, które należy odwiedzić. Pocięte zdjęcia/widokówki przedstawiające charakterystyczne punkty w miejscowości Dz. Układanie pociętych zdjęć/widokówek przedstawiających charakterystyczne punkty w Siedlcach; określanie, co przedstawiają. Dz. opowiada o innych miejscach, które zna, odwiedza z rodzicami.

R. przekazuje dziecku podstawowe informacje, dotyczące naszego regionu: − Z czego znany jest nasz region? − Co jest najbardziej charakterystyczne w naszej miejscowości?

11. Zabawy kostkami.

Dwa zestawy dużych kostek. W pierwszym zestawie – przeznaczonym do dodawania – kostki mają zaklejone sześć kropek, puste pole będzie liczone jako zero. W drugim zestawie – przeznaczonym do odejmowania – jedna kostka jest bez zmian, a druga ma kropek: sześć, siedem, osiem, dziewięć i dwa razy po dziesięć.

• Dodawanie z użyciem kostek

Dz. rzuca kolejno dwiema kostkami z pierwszego zestawu. Po wyrzuceniu liczą oczka. Układa odpowiednie działanie i odczytuje np. 5+4= 9 (6-latek).

(5-latek podaje wynik, uzasadnia go np. 5 i 4 to 9 albo 5 dodać 4 to 9)

• Odejmowanie z użyciem kostek

Dz. kolejno rzuca kostkami. Najpierw tą z większą liczbą oczek, a potem tą drugą. Liczy oczka wyrzucone na pierwszej, a potem – na drugiej kostce. Od liczby kropek z pierwszej kostki odejmuje liczbę kropek z drugiej kostki. Układa odpowiednie działanie i je odczytuje np. 10-6=4 (6-latek)

(5-latek podaje wynik uzasadniając go np. 10 odjąć 6 to 4)

12. Karta pracy, cz. 4, s. 23. Dz. czyta z R. (lub samodzielnie) nazwy miejscowości. Następnie rysuje znak + pod napisami miasto lub wioska, jeżeli dane zdjęcie przedstawia elementy miasta lub wsi. Dz. koloruje rysunki.

13. „Herb Siedlec”– wydzieranka z kolorowego papieru.

„Zabytki Siedlec”– rysunek węglem lub pastelami.

14. Wykonanie koperty z adresem. Rysunek rozłożonej koperty, klej, nożyczki. Dz. wycina rysunek rozłożonej koperty; zagina go wzdłuż przerywanych linii i skleja w odpowiednich miejscach. Zapisywanie przez R. na kopercie adresu zamieszkania podanego przez dziecko.

15. Wykonanie albumu swojej miejscowości.

Kartki (wcześniej ozdobione stemplami z ziemniaków owiniętymi materiałem o wyraźnej fakturze, np.: sztruks, koronka, szare płótno) dla każdego dziecka, widokówki, obrazki, klej, mazak, wstążeczka, dziurkacz, kartonowa okładka z herbem miejscowości, napis Moja miejscowość.

– Dz. nakleja na kartkach widokówki, obrazki przedstawiające daną miejscowość(mogą być również prace wykonane własnoręcznie) – Następnie przykleja pod widokówkami, obrazkami podpisy (przygotowane przez R.) – Łączy kartki w jedną całość, za pomocą wstążeczki przewleczonej przez otwory wykonane dziurkaczem. – Dołącza kartonową okładkę z herbem miejscowości i tytułem albumu Moja miejscowość.

16. Karta pracy, cz. 4, s. 26. Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajduje się w rogach rysunków.

17. Zabawa słowna- Dokończ zdanie.

R. mówi początek zdania, a Dz. je kończy. Miejscowość, w której mieszkam, to… Mieszkam… przy ulicy… Lubię swoją miejscowość, bo… Moje przedszkole znajduje się w… przy ulicy…

18. Nauka wiersza Ewy Stadtmüller Kim jesteś? Czy wiesz, kim jesteś? − To oczywiste! Co ci jest bliskie? − Znaki ojczyste. Ojczyste barwy − biało – czerwone. Ojczyste godło − orzeł w koronie. Ojczyste w hymnie − mazurka dźwięki, no i stolica − miasto syrenki.

I jeszcze Wisła

co sobie płynie

raz na wyżynie

raz na równinie,

i mija miasta

prześliczne takie

– Już wiesz kim jesteś?

– Jestem Polakiem.

. Rozmowa na temat wiersza. − Co jest bliskie osobie z wiersza? − Jakie znaki ojczyste? − Co jest jeszcze bliskie? − Kim jest osoba z wiersza? A wy kim jesteście?

19. Karta pracy, cz. 4, s. 28. Czytanie całościowe zdania To mapa Polski. Czytanie samodzielne (6-latki) lub z R. (5-latki) wydrukowanych napisów: Wisła, stolica, Bałtyk, Tatry. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach na mapie. R. pyta: − Co to jest Bałtyk? − Gdzie się znajduje? − Jak nazywa się stolica Polski? Oglądanie godła. Kolorowanie rysunku godła według wzoru. Kolorowanie flag, żeby wyglądały jak flaga Polski.

20. Poznanie tańca Polonez. Zaprezentowanie przez rodziców podstawowych kroków tańca.

https://www.youtube.com/watch?v=QXNWk5HkjyY

21. Zabawy ruchowe:

– Zabawa ruchowa z elementem równowagi Góra – dół. Rulon z gazety dla Dz. Przed siebie wyciąga ręce trzymając za końce rulon z gazety. Na hasło: Dół – Dz. wykonuje przysiad i wytrzymuje tak, aż do hasła: Góra, kiedy wraca do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarza kilka razy.

– Zabawa Domino ruchowe. Dz. z R. siedzą na przeciwko siebie. R. pokazuje dowolny ruch, np. klaśnięcie w dłonie. Dz. powtarza ruch i dodaje własny. W ten sposób każdy powtarza gesty, ruchy swojego poprzednika i uzupełnia je własnym.

– Zabawa z el. biegu i orientacji „Pomniki”

Dz. jest projektantem, a rodzic materiałem, z którego powstanie pomnik. Podczas wystukiwania dowolnego rytmu rodzic z dzieckiem chodzą po pokoju. Podczas przerwy w grze projektant tworzy wymyślony przez siebie pomnik, ustawiając partnera w odpowiedniej pozycji. Przy powtórzeniu zabawy następuje zamiana ról.

22. Ćwiczę z mamą i tatą.

https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.4. 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

Temat tygodnia (20.04-24.04):

DBAMY O PRZYRODĘ.

1. Wysłuchanie wiersza A. Widzowskiej „Przyjaciel przyrody”- kształcenie postaw proekologicznych.

• Oglądanie zdjęć wybranych drzew liściastych i iglastych, nazywanie ich, porównywanie ich wyglądu.

• „Co to jest las”- karton w kształcie drzewa, mazak. Dz. podaje swoje skojarzenia ze słowem las, je zapisuje wokół hasła Las to…ułożonego samodzielnie przez Dz. (6-latek) z liter. (5- latek z pomocą R.)

• Przypomnienie ogólnej budowy drzewa. Określenie, które części rośliny rosną pod ziemią, a które nad nią.

• Karty pracy cz. 4, s. 12-13

Słuchanie wiersza , kolorowanie rysunków zwierząt.

– Co robiły dzieci w lesie?

– Co mówiły zwierzęta o dzieciach?

– Jak zachowujesz się w lesie?

2. Odkrywanie małej i wielkiej litery ż,Ż, drukowanej i pisanej.

– Wyodrębnienie wyrazu podstawowego żubry.

– Analiza i synteza słuchowa wyrazu żubry, Żaneta

Dz. dzieli słowa żubry, Żaneta na sylaby i na głoski, liczy ile jest głosek, a ile sylab. Następnie wymienia inne słowa, w których głoskę ż, słychać na początku (żaba, żurek), w środku(leżak, jeżyny). R. zwraca uwagę, że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz(garaż).

– Budowanie schematu(szare nakrywki) i modelu(niebieskie i czerwone nakrywki) wyrazu żubry.

– Odkrywanie litery Ż, ż.

1. pokazuje litery ż, Ż. Dz. omawia ich wygląd. Następnie umieszcza kartoniki z literami we właściwych miejscach pod modelami słów żubry, Żaneta. Przypominamy Dz. kiedy używamy wielkiej litery. Umieszczanie pozostałych, poznanych liter we właściwych miejscach

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–67.

Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia,

3. Słuchanie piosenki „Ekostrażnicy”

https://chomikuj.pl/dorotakow62/Posprz*c4*85tajmy+*c5*9bwiat/06-Ekostra*c5*bcnicy,2505099562.mp3(audio)

1. Jak nam ładnie słonko świeci

maszerują lasem dzieci,

jak zielono wokół jest

dzisiaj dołącz do nas też.

Ref. Bo my jesteśmy ekostrażnikami

i chcemy zadbać o nasz piękny świat

dlatego dzisiaj go posprzątamy

aby mógł przetrwać kolejne milion lat.

1. Tak nam ptaszek pięknie śpiewała

tak wysoko rosną drzewa.

Kwitną kwiaty, szumi gaj

zadbaj o ten ziemski raj.

Ref. Bo my jesteśmy…….

– Kim są ekostrażnicy?

– W jaki sposób dbają o świat?

• Zabawa inscenizowana do piosenki. Dz. naśladuje ekostrażnika, przedstawia w jaki sposób dba o świat.

4. Rozmowa na temat: Kogo możemy nazwać przyjacielem przyrody? (Zielony karton, mazak.) Dz. podaje propozycje, a R. zapisuje je na zielonym kartonie. Na koniec Dz. – na znak, że zgadzają się z tym, co jest napisane – odbija na kartonie swoje dłonie maczane w farbie. Przykładowe propozycje Dz.: Przyjaciel przyrody: nie zrywa kwiatów; nie łamie gałązek drzew; nie śmieci; dokarmia ptaki (zwierzęta); oszczędza wodę, elektryczność; segreguje śmieci; lubi zwierzęta…

5. Opowieść ruchowa W lesie. Dz. wykonują to, o czym opowiada R. Wyruszamy na wycieczkę do lasu (Dz. maszeruje za rodzicem). Idziemy po ścieżce. Ścieżka robi się coraz węższa. Idziemy gęsiego – jedno za drugim. Las staje się gęsty – trzeba się schylać, przechodzić pod gałęziami, rozchylać zarośla . Co jakiś czas odpoczywamy. Zatrzymujemy się, nasłuchujemy odgłosów lasu: śpiewu ptaków ( skłony głowy w tył, na boki, skręty), stukania dzięcioła (w przysiadzie, uderzanie palcami o ziemię). Idziemy dalej. Widzimy w oddali sarny na polanie (czworakowanie w różnych kierunkach). Wchodzimy na polanę pełną kwiatów. Biegamy radośnie, podskakujemy. Zmęczeni zabawą, kładziemy się na trawie. Zasypiamy. Las szumi: szu, szu, szu…

https://www.youtube.com/watch?v=1tiuz51myA4

6. Karty pracy cz. 4, s.14-15. Ocenianie czy Olek i Ada są przyjaciółmi przyrody. Rysowanie, jak dzieci dbają o przyrodę. Słuchanie nazw roślin chronionych przedstawionych na zdjęciach.

7. Zabawy badawcze Gdzie jest powietrze?

Wysłuchanie wiersza Piotruś i powietrze.

Był pewien chłopiec w różowym swetrze,
którego raz zapytano:
Czym chciałbyś zostać Piotrusiu?
Powietrzem!
Dlaczego powietrzem?
Ano,
dlatego tylko, proszę mamusi,
że ono nic robić nie musi.

Pobladła biedna mama z wrażenia,
ot los mieć syna lenia.
Wieczorem poszedł Piotruś do łóżka,
mamusia światło zgasiła.
I zasnął Piotruś, a dobra wróżka
w powietrze go zamieniła.
I nagle patrzcie co się dzieje:
Piotruś po świecie wieje.

W miastach uderza o domów mury,
w górze na niebie rozpędza chmury,
na morzy białe spostrzega żagle,
więc mocno dmucha w te żagle nagle,
na szosach siwe podnosi kurze,
organizuje trzy groźne burze,
porusza liście na wszystkich drzewach,
we wszystkich ptasich gardziołkach śpiewa,
jest jednocześnie we wszystkich stronach,
w samochodowych siedzi oponach,
wierci się, kręci, tańczy jak fryga,
aeroplany na sobie dźwiga,
i – to już chyba największa heca –
dmucha jak wariat we wszystkich piecach…

Rano, gdy zbudził się, przetarł oczy
i rzekł:
Zmęczyłem się bardzo w nocy.
Nie przypuszczałem, proszę mamusi,
że tak powietrze pracować musi…

„Piotruś i powietrze”– Ludwik Jerzy Kern

Rozmowa na temat wiersza.

– Kim chciał zostać Piotruś i dlaczego?

– Co przyśniło się chłopcu?

– Gdzie znajdowało się powietrze w jego śnie?

– Co uświadomił sobie Piotruś, gdy się obudził?

• Rozmowa na temat powietrza- gdzie się znajduje, czy ma kolor, kształt, w jaki sposób można poznać, że znajduje się wokół nas.

• Nadmuchiwanie balonów- obserwowanie ich powiększania się.

• Wciąganie powietrza do płuc i wydychanie go przez słomkę do kubeczka z wodą- obserwowanie powstających bąbelków.

• Dmuchanie na paski bibuły zawieszone na nitce.

• Obserwowanie drzew poruszanych wiatrem(R. wyjaśnia, że powietrza nie można zobaczyć ani powąchać, lecz można poczuć, ale tylko wtedy, gdy porusza się jako wiatr. Podkreśla znaczenie powietrza dla życia ludzi i zwierząt oraz jego wszechobecność wokół nas.)

8. Oglądanie albumów, książek przedstawiających roślinność Polski. Oglądanie mapy Polski, wskazywanie na niej dużych obszarów leśnych, np. Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy. Zwracanie uwagi na rolę lasów. Wyjaśnienie słów Lasy to płuca Ziemi.(produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste wydzielają olejki eteryczne)

9. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 74. Opowiadanie o tym, co się dzieje na obrazku. Rysowanie w prawym górnym rogu słoneczka, w lewym górnym rogu – chmurki, w prawym dolnym rogu – żabki, a w lewym dolnym rogu – kwiatka.

10. Klasyfikowanie z użyciem kart logicznych- dostrzeganie cech wspólnych danych roślin i cech je różniących. Segregowanie obrazków ze względu na jedną , dwie i trzy cechy.

Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+ s. 17.

– wielkość(większa, mniejsza)

– kolor(różowy, żółty, czerwony)

– kształt(róża, tulipan, pierwiosnek)

• Przyjrzyjcie się kartom. Co jest na nich przedstawione? Jak można je rozdzielić?

1. przedstawia Dz. różne kombinacje np.

– duże kwiaty- małe kwiaty

– rozłóż karty wg kolorów

– rozłóż karty wg kształtów

– wybierz karty przedstawiające: małą, czerwoną różę i dużą , czerwoną różę. Jakie są ich cechy wspólne?

– żółte, duże kwiaty tulipana itp.

11. Ćwiczenia plastyczne- Segregujemy śmieci.

https://www.youtube.com/watch?v=ynv0Uwl6ZNk

https://www.youtube.com/watch?v=RV5IBJGAypY

• Segregowanie opakowań. Opakowania po różnych materiałach, pudełko. R. przynosi pudełko wypełnione różnymi opakowaniami: papierowymi, szklanymi, aluminiowymi i plastikowymi. Dz. zastanawia się, po czym są poszczególne opakowania, segreguje je według materiału, z jakiego zostały wykonane.

• Zabawa Do jakiego pojemnika? Obrazki pojemników do segregowania odpadów. R. pokazuje Dz. obrazki specjalnych pojemników, których używa się do segregowania odpadów i wyjaśnia, jakie odpady można do nich wkładać. Podkreśla znaczenie segregowania odpadów i ich ponownego przetwarzania w celu odzyskania materiału, który może zostać ponownie wykorzystany. Śmieci nie zanieczyszczają wtedy środowiska, tylko ponownie mogą zostać użyte. Wyjaśnia pojęcie recyklingu. Pojemnik (lub worek) niebieski – papier, pojemnik (lub worek) zielony – szkło, pojemnik (lub worek) żółty – metale i tworzywa sztuczne

• Wyprawka, karta 21, klej, nożyczki, kredki. Oglądanie rysunków pojemników służących do segregowania śmieci. Wycinanie z karty elementów pojemników. Kolorowanie pojemników na odpowiednie kolory, w zależności od rodzaju śmieci, jakie należy do nich wrzucać (przedstawione na rysunkach). Składanie i sklejanie pojemników zgodnie z instrukcją.

12. Karta pracy, cz. 4, s. 16. Oglądanie sytuacji przedstawionych na obrazkach. Układanie o nich zadań. Przedstawianie ich za pomocą liczmanów. Rysowanie po śladzie drogi Olka, Ady i dziadka do lasu. Karta pracy, cz. 4, s. 18. Łączenie śmieci z odpowiednimi pojemnikami. Rysowanie butelek i słoików po śladach.

13. „Hodujemy roślinki”- założenie hodowli dowolnej rośliny(hiacynt, tulipan, rzeżucha). Prowadzimy kalendarz rozwoju rośliny. Rysujemy w każdym kolejnym dniu co nowego się pojawiło we wzroście rośliny.

14. Zabawa badawcza – oczyszczanie wody z wykorzystaniem prostego filtra. Słoiki, pędzle ubrudzone w farbie, duża plastikowa butelka, nożyczki, szmatka flanelowa, gaza lub lignina, węgiel drzewny, żwirek, piasek. Dz. brudzi wodę w słoiku, płukając w niej pędzel ubrudzony w farbie. R. pokazuje sposób wykonania prostego filtra oczyszczającego wodę. Wyjaśnia Dz., że aby woda mogła być używana przez ludzi, oczyszcza się ją i uzdatnia. Wymaga to jednak wysiłku pracujących przy tym ludzi oraz specjalnych filtrów, co pociąga za sobą duże nakłady finansowe. Podkreśla konieczność oszczędzania wody. R. przecina dużą plastikową butelkę na wysokości 1/3 od jej dna. Dolna część butelki będzie stanowiła zbiornik na oczyszczoną wodę. Drugą część butelki R. odwraca szyjką do dołu, a następnie wypełnia ją: szmatką flanelową, gazą lub ligniną, węglem drzewnym, żwirkiem, a na końcu – piaskiem. Warstwy te powinny zająć około połowy wysokości butelki, którą R. nakłada na część butelki stanowiącą zbiornik oczyszczonej wody. Do tak przygotowanego filtru Dz. wlewa brudną wodę ze słoika i obserwuje jej filtrowanie. Patrzy, jak wygląda oczyszczona woda. (W ten sam sposób można oczyścić wodę przyniesioną np. z kałuży)

15. W jaki sposób można oszczędzać wodę?- rozmowa na podstawie filmu edukacyjnego.

https://www.youtube.com/watch?v=Xmx2Yn5mutI

16. „ Jaki piękny jest świat”- malowanie farbami.

17. „ Eko- ludek”– praca plastyczna z wykorzystaniem różnych odpadów(papier, butelki, rolki, druciki, folia)

18. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Lis i lornetk Książka (s. 66–69 ) Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek. Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt. W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie. – Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki! – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode pędy drzew iglastych. – Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo! – Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując puszystą kitą. – Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy. – Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu! – To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac! W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika. – Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca. – Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu. Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał: – Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia. – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania. – No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci. – A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki. – Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć. – O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa. – Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta. Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku. – A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę o lesie. – Tak! Chcemy! – Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia. – I ptaszki. – A ja narysuję mech – postanowił Jacek. Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot. – Co to jest? – zapytała Kasia. – To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa. – A co on trzyma? – Lornetkę – odpowiedziała Ada. – Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego lisa. – A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał! – Naprawdę? – Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita. – To dlaczego nam nie powiedziałaś? – Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie. – Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek. Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy. – Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci. Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki. – Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci. – Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani. – Przecież pani nic nie narysowała… – Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę. Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie? − Dlaczego zwierzęta bały się dzieci? − Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis? − Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola? − Kogo narysowała Ada? Dlaczego? − Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?

• Zabawa w leśne echo.

1. wyklaskuje lub wytupuje dowolne rytmy, a dzieci powtarzają je jak echo.

• Toczymy zwalony pień- rozwijanie wyczucia ciała i przestrzeni.

Dz. jest przewróconym przez burzę pniem. R. turla pień w różnych kierunkach. Po chwili następuje zmiana ról.

• Rzucamy szyszkami- rzucamy piłką-szyszką do celu(kosz. Obręcz).

• Piłujemy drzewo- ćwiczenia ramion i tułowia.

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.3 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”- Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki. Wyprawka Nowe przygody Olka i Ady 5/6 latki BB+

Temat tygodnia (14.04.- 17.04. 2020r.)

WIOSNA NA WSI.

1. Nauka piosenki „ Gdacze kura ko, ko, ko”.

https://www.youtube.com/watch?v=QPqALIknKwY

I.

Pewna kura na podwórku ciągle gdacze

Ciągle gdacze,

A gdy gdacze to wysoko w górę skacze,

W górę skacze,

Bardzo głośno i bez przerwy hałasuje,

Hałasuje,

I się niczym, ani nikim nie przejmuje.

Ref:

Z rana ko, ko, ko, ko,

W nocy ko, ko, ko, ko,

Przez dzień cały ko, ko, ko,

Ciągle ko, ko, ko, ko,

Tylko ko, ko, ko, ko,

Na okrągło ko, ko, ko,

II.

Na podwórzu kura dzioba nie zamyka

Nie zamyka,

Chociaż przy niej każdy uszy swe zatyka

Swe zatyka,

Tym hałasem wszystkich wkoło denerwuje,

Denerwuje,

Więc na kare kura za to zasługuje.

Ref.

Z rana ko, ko, ko, ko, …..

III.

Aż do kury raz policja przyjechała,

Przyjechała,

No i kurze za hałasy mandat dała,

Mandat dała,

Teraz kura cicho z żalu gdacze w domu,

Gdacze w domu,

Na podwórzu nie przeszkadza już nikomu.

Ref.

Z rana ko, ko, ko, ko, ……

• Rozmowa na temat treści piosenki:

– Jak zachowywała się kura na podwórku?

– W jaki sposób została ukarana za swe zachowanie?

– Zabawa inscenizowana do piosenki- Dz. naśladuje kurę zgodnie ze słowami piosenki- ćwiczenia dźwiękonaśladowcze na sylabie ko.

2. Odkrywanie litery F, f wielkiej i małej, drukowanej i pisanej.

– Wyodrębnienie wyrazu podstawowego- farby, Franek.

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby. cz.2, s. 58-61.

Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. s.67

– Analiza i synteza słuchowa wyrazu farby.

Dz. dzieli słowo farby na sylaby i na głoski. Liczy, ile w słowie jest sylab, a ile głosek. Następnie wymienia inne słowa, w których głoskę f słychać na początku (futro, flaga, fasola…), w środku słowa (agrafka, alfabet, wafle…).

– Budowanie schematów wyrazów: farby, Franek(podział na sylaby i głoski- szare nakrywki).

– Budowanie modeli wyrazów: farby, Franek(podział na samogłoski i spółgłoski- niebieskie i czerwone nakrywki)Dz. głośno dzieli na głoski słowa: farby, Franek. Wypowiada głoskę f: długo: fffyyyy… krótko: f, f, f, f. Głoska f jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko. Pod schematami słów: farby, Franek, dzieci zaznaczają miejsca głoski f niebieskimi kartonikami. Potem zaznaczają miejsca samogłosek czerwonymi kartonikami, a miejsca pozostałych spółgłosek – niebieskimi kartonikami. Porównują liczbę samogłosek i spółgłosek.

– Pokaz litery F,f , drukowanej i pisanej.

R. pokazuje litery f, F. Dz. określają ich wygląd. Umieszczaj litery w odpowiednich miejscach pod modelami. Dz. przypominają, kiedy używamy wielkiej litery.

– Uzupełnianie wyrazów: farby, Franek, brakującymi, poznanymi literami.

3. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej- Zaremby „Uparty kogut”.

Dz. słucha opowiadania, ogląda ilustracje Książka s. 62-65.

Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży. Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona. – Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę. – Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata. Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą. – Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami. – Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku. – Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”. – Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy. – To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek. – Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama. Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony… i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony. – Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama. – Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami. – Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco. Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok. – Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes. – Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy. – Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra. – Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu. – No właśnie! – powiedziała stanowczo mama. Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie. Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot. Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował. – Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony. – To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.

• Rozmowa na temat opowiadania.

– Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?

– Z kim bawił się Olek?

– Co robiła Ada?

– Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?

– Czym zajęli się tata z wujkiem?

– Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

Dz. czyta głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania.

4. Karta pracy, cz. 4, s. 6. Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi. Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli. Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony. Podział na sylaby i na głoski nazw zwierząt z wiejskiego podwórka.

5. Słuchanie i odgadywanie odgłosów zwierząt z wiejskiego podwórka.

https://www.youtube.com/watch?v=3oE8dF4HPAE

6. Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza T. Fiutowskiej Podwórkowa awantura.

Kura gdacze, kaczka kwacze-

goni kurę mokrą raczej.

Gęś wciąż syczy, kogut pieje.

Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

Ryczy krowa, świnia kwiczy,

a indyk się rozindyczył.

Kot mysz goni,głośno miauczy.

– Dość awantur! Już wystarczy!

Tak pies Burek głośno szczeka

i już słychać go z daleka.

Koza meczy:

mee, mee, mee

– Czego psisko mądrzy się?

Dla ochłody- wiadro wody

poleją na głowy, brody!

Wyszły z mody awantury!

A sio gęsi! A sio kury!-

Powiedziała co wiedziała,

białą brodą pokiwała,

pochyliła nisko rogi

– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

Awantura się skończyła,

bo ta koza groźna była.

– Jakie zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?

– Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób?

Dz. naśladuje odgłosy zwierząt występujących w wierszu.

7. „Długi- krótki”- ćwiczenia w mierzeniu długości.

Osiem sznurków w dwóch różnych kolorach( ok. metra długości każdy)

• Ćwiczenia w rozumieniu stałości miary.

R. układa ze sznurków dwie drogi(każda składa się z z czterech sznurków w tym samym kolorze, np. droga czerwona i droga niebieska(dwie równolegle drogi).

– Czy obie drogi mają taką samą długość?

Teraz rodzic układa dwie drogi, przy czym jedna z nich zakręca.

____ ____ ____ ____

– Czy teraz drogi mają taką samą długość?

____ ____ ____ ____

– Czy drogi nadal mają taką samą długość?

– Jak można udowodnić, że są tej samej długości?

(Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery sznurki, tylko przesunięte).

• Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą(najpierw rodzic potem dziecko)

  – Dlaczego wyszły wam różne wyniki?

  – Czy wasze stopy są jednakowej długości?

• Mierzenie długości dywanu krokami(rodzic-dziecko)

  – Dlaczego wyszły wam różne wyniki ?

  – Z czym jest związana długość waszych kroków? (ze wzrostem)

• Pokaz linijki, miarki krawieckiej, metrówki. Mierzymy np.długość dywanu, biurka, stołu za pomocą wymienionych przyborów.

Karta pracy cz.4, s. 7.

8. Karta pracy, cz. 4, s. 8. Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach (5-latki) lub samodzielne (6-latki).Rysowanie zwierząt w odpowiednich miejscach.

9. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 68. Czytanie tekstu indywidualnie przez Dz. Zamiast naklejać Dz. może narysować zwierzątko.

10. Proponowane prace plastyczne

Kogut –https://www.youtube.com/watch?v=orI_yF1YKrk&list=PLNs-EL-p8ySnGZPmYB31XzULcd9fpvdnm&index=18

Kotek- https://www.youtube.com/watch?v=5RQTTR7t8oA&list=PLNs-EL-p8ySnGZPmYB31XzULcd9fpvdnm

Wiejskie podwórko- stworzenie makiety z wykorzystaniem różnorodnych materiałów.

(klej, nożyczki, bibuła, plastelina, sylwety zwierząt wycięte z gazet, szablony zwierząt do kolorowania, pudełka po herbacie,tektura itp.)

11. Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta, wyjaśnienie ich znaczenia .

– Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała.

– Zapomniał wół, jak cielęciem był.

– Koń ma cztery nogi i tak się potyka.

– Pasuje jak wół do karety.

– Nie kupuj kota w worku.

Rytmizowanie wybranego przysłowia ilustrowanie go ruchem,wg pomysłu Dz.

12. Karta pracy, cz. 4, s. 9. Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich śladami. Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt w odpowiednich miejscach.

13. „Co słychać na wsi?”- film edukacyjny z serii „Domowe przedszkole”.

https://vod.tvp.pl/video/domowe-przedszkole,co-slychac-na-wsi,45831

14. „ Wiosna w polu”- zabawa dydaktyczna.

https://www.youtube.com/watch?v=I6EGdIPn8Lg

15. „Wiosenne prace na wsi”- rozmowa zainspirowana filmem „Narzędzia ogrodnicze”

https://www.youtube.com/watch?v=twtb3QHloNA&list=TLPQMDcwNDIwMjC9Fv2qiV4fUg&index=2

16. Karta pracy, cz. 4, s. 11. Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie z R. lub samodzielnie ich nazw. Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej niż w poprzednim.

17. Zabawy z dzieckiem w domu- ćwiczenia gimnastyczne.

https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4

18. Zabawy ruchowe.

– Przestraszone kurczątka- zabawa ruchowa z el. orientacji biegu.

Dz. jest kurczątkiem. Swobodnie porusza się w różnych kierunkach sali. Na hasło: Uwaga, kot! ucieka do kurnika (wyznaczonego miejsca w sali), wydając odgłosy: pi, pi, pi.

Hasło : Nie ma kota! Jest sygnałem do ponownego wykonywania ruchów.

– Piesek goni gęś- zabawa ruchowa z el. czworakowania.

Dz. jest pieskiem. Czworakując goni R.- gąskę. Gdy ją złapie następuje zamiana ról.

– Koniki- zabawa pobudzająco- hamująca do wybranej muzyki.

https://www.youtube.com/watch?v=gpZElYqu1Ag

Dz. maszeruje w określonym kierunku, w rytmie nagrania wesołej melodii. Kiedy usłyszy klaśnięcie, zaczyna poruszać się po okręgu – naśladuje konika. Reaguje na ustalone hasła: − W tył zwrot – poruszają się w przeciwnym kierunku, − Wierzgamy kopytkami – zatrzymuje się, jedną nogą wykonuje ruchy podobne do wierzgania, − Stop! – zatrzymują się, zwraca twarzą do środka koła i recytuje tekst, równocześnie wykonując odpowiednie ruchy (powtarzają go dwa razy): ręka, ręka – prawą dłonią dotyka lewego ramienia, lewą dłonią dotyka prawego ramienia, noga, noga – uderza w prawą rękę, w prawe udo, lewą ręką w lewe udo, raz, dwa, trzy, raz, dwa, trzy – miarowo klaszcze: raz z lewej, raz z prawej strony.

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.3 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia. 5- latki.

Temat tygodnia:(06.04-10.04)

WIELKANOC

1. Poznawanie zwyczajów wielkanocnych- słuchanie opowiadania A. Widzowskiej „Gipsowe pisanki”. Książka s. 58-61.

Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem. Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę. – Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mógł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada. – Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej. Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspólnie ustalili plan przygotowań do świąt. Ada i Olek mieli zrobić pisanki. Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem. Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek. Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów. Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak stwierdziła babcia. Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby: część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane – różowy. – Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki. – Wtedy będą drapanki – dodała babcia. – A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek. – Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek. – A gdybyście nie mieli farb? – Hm, to nie wiemy… – Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatów jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do wody i ugotować w niej jajka. Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzów. Miała też przygotowaną, samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru. Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów. Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę „szarymi kotkami”. Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika. – A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek. – Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada. – A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków. Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszystości. Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis. – Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia. – Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek. – Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis, to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki. Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną. Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto oraz sól i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia. – Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka. – To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym prezenty. – To tylko zabawa. – A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite. – Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada. – Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane. – A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek. – Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy. – Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek. – Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę. – Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek. I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie. – Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze, babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze. – O czym, dziadku? – Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.

• Rozmowa na temat opowiadania

  – Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?

  – Co się stało dziadkowi? Dlaczego?

  – Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do Świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie?

  – Czym babcia ozdobiła stół?

  – Jakie rady dawał dziadek?

  – Czy tata imama wywiązali się z zadań?

  – Co według dziadka jest najważniejsze?

• Dzieci czytają głośno teksty do opowiadania. Książka s. 58-61

• Słuchanie ciekawostek na temat pisanek.

  Legenda głosi, że Maria Magdalena, kiedy szła w niedzielę wielkanocną do grobu Chrystusa, zabrała ze sobą jajka, które miały być posiłkiem dla apostołów. Po spotkaniu Chrystusa, który zmartwychwstał, zauważyła, że jajka zmieniły kolor na czerwony. Od tej pory przyjął się zwyczaj malowania jaj na Wielkanoc. Malowane we wzory jajko nazywa się pisanką, bo zgodnie z tradycją te wzory pisze się rozgrzanym woskiem na jajku, używając lejka ze skuwki od sznurowadeł oraz szpilki do robienia kropek. Gdy jajko z napisanym wzorem zanurzymy w farbie, a potem usuniemy wosk w gorącej wodzie, pozostanie jasny wzór na barwnym tle. Kiedyś pisanki zakopywano pod progami domów, aby zapewniły mieszkańcom szczęście i dostatek. Skorupki jaj wielkanocnych rzucano też pod drzewa owocowe, aby zapobiec szkodnikom i sprowadzić urodzaj. Dziewczęta myły włosy w wodzie, w której gotowano jajka na pisanki, aby bujnie rosły i podobały się chłopcom. W zabawie zwanej walatką lub wybitką toczono po stole pisanki lub uderzano nimi o siebie. Posiadacz stłuczonego jajka tracił je na rzecz właściciela nienaruszonej pisanki. Inną grą było rzucanie pisankami do siebie lub przerzucanie ich przez dachy kościoła.

2. Odkrywanie litery j, J małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

R. pokazuje jajka. Rozbija jedno, omawia jego budowę. Pokazujemy dziecku obrazki jajek różnych ptaków(przepiórki, bociana, strusia)

https://www.youtube.com/watch?v=lIWDCkbVQ6A

– Analiza i synteza słuchowa słów jajko Jagoda. Dziecko dzieli słowa jajko, Jagoda na sylaby i głoski, wymienia inne słowa, w których głoska j jest na początku(jagody, jogurt), na końcu( kij, tramwaj) i w środku(bajka, fajka).

– Budowanie schematu(szare kartoniki-podział na sylaby i głoski) i modelu(czerwone i niebieskie kartoniki- podział na samogłoski i spółgłoski) wyrazów jajko, Jagoda. Zwracamy uwagę, że głoska j jest spółgłoską.

– Odkrywanie litery j,J. R. pokazuje kartoniki z literami drukowanymi j, J i wzory liter pisanych. Dz. omawia wygląd litery

– Układanie wyrazów jajko, Jagoda.

Karty pracy Nowe Przygody Olka i Ady .Litery i liczby, cz.2, s. 52-55

https://www.superkid.pl/litery-do-cwiczen-i-zabaw

3. Osłuchanie z „Piosenką wielkanocną”

Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach każdy zając pamięta.
Do koszyczka zapakuje słodycze
i na święta ci przyniesie moc życzeń.

Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach i kurczątko pamięta.
W żółte piórka się ubierze, wesołe
wśród pisanek będzie biegać po stole.

Idą święta, wielkanocne idą święta.
O tych świętach nasz baranek pamięta.
Ma na szyi mały dzwonek dźwięczący,
będzie dzwonił, będzie skakał po łące.

https://www.youtube.com/watch?v=B3AVIa8MJbQ

Instrumentacja piosenki z wykorzystaniem dowolnych instrumentów(klocki, puszki z ziarnem itp.)

4. Gra liczbowa- Kostką rzucamy- pisanki zbieramy.

Pomoce:pisanki kolorowe i białe wycięte z kartonu, kostka do gry.

R. rozkłada na dywanie, w rzędzie, powycinane z kartonu kolorowe pisanki i sylwety białych jajeczek. Dz. rzuca kostką. Liczy oczka, zbiera tyle jajek, ile wskazuje liczba oczek, i układa je na końcu rzędu pisanek. To samo wykonuje R. Jeśli wśród zebranych pisanek znajduje się białe jajko zatrzymujemy je dla siebie. Zabawa trwa tak długo, aż na dywanie zostaną tylko kolorowe jajka. Na zakończenie liczymy zebrane białe jajka. Wygrywa ten, kto ma ich najwięcej.

5. Zabawa z rymowanką- dzieci wypowiadają rymowankę, dzieląc słowa na sylaby i łącząc tę czynność z odpowiednimi ruchami: jedna sylaba- przysiad, druga- wyprost.

Jajeczko, jajeczko, jesteś pisaneczką.

6. Dostrzeganie rytmu w układzie kolorowych, papierowych pisanek, kontynuowanie go.

Papierowe sylwety pisanek w czterech kolorach. R układa ciąg rytmiczny z papierowych, kolorowych pisanek. Dz. ,po dostrzeżeniu rytmu, kontynuuje go(czerwona, niebieska, żółta, zielona).

7. „Nasze pisanki”- praca plastyczna z wykorzystaniem różnorodnych materiałów(farby, włóczki,kolorowy papier, nożyczki, klej, mazaki, ugotowane jajka)

https://www.youtube.com/watch?v=KEBMeMSIGX8

• „Zajączek, kurczątko, baranek- symbole Wielkanocy”– prace plastyczne z wykorzystaniem szablonów.

  https://mojedziecikreatywnie.pl/2017/03/wielkanocne-prace-plastyczne/

• kolorowanki wielkanocne

  https://czasdzieci.pl/kolorowanki/id,61b33-kolorowanki_wielkanocne_pisanki.html

8. „Ile pisanek jest w koszyczku?- zabawa matematyczna

Pomoce: pisanki j. w., obrazki dwóch koszyczków

• wyjmowanie pisanek z koszyczków, przeliczanie ich

  – Ile pisanek jest w pierwszym koszyczku?(6 zielonych, 4 czerwone)

– Ile pisanek jest w drugim koszyczku(5 żółtych, 4 niebieskie)

• Liczenie wszystkich pisanek w koszyczkach.

• Układanie zapisów matematycznych.

  Pierwszy koszyczek 6(zielonych) + 4(czerwone) = 10 pisanek

  Drugi koszyczek 5(żółtych) + 4(niebieskie) = 9 pisanek

• porównywanie ilości pisanek w koszyczkach : 10> 9

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 62–63.

9. Zabawa Ciepło- zimno pod hasłem Szukamy jajka.

10. Zabawa ruchowa przy muzyce Modesta Musorgskiego Taniec kurcząt w skorupkach.

https://www.youtube.com/watch?v=e2ziz9Z6G84

11 . „Co ukryłam w pudełku?- zagadki dotykowe

Przedmioty związane z Wielkanocą, apaszka do zasłonięcia oczu.

Rodzic wyjmuje z pudełka przedmioty związane z Wielkanocą. Dz. z zasłoniętymi oczami odgaduje co otrzymało do rąk np.: koszyczek, baranka, jajko, bazię, serwetkę, zajączka itp.

• Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych

  jajko- znak wszelkiego początku, narodzin i zmartwychwstania

  pisanka- dawano je w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii,

  chleb- podstawowy pokarm człowieka, znak przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty

  palma- miała chronić ludzi i zwierzęta przed złem,

  mazurki- przywędrowały z kuchni tureckiej,przypominają wyglądem małe, tureckie dywaniki,

  baranek- symbolizuje Chrystusa Odkupiciela

  zajączek- obwieszcza wiosenną odnowę.

12. Ćwiczę z mamą i tatą.

Zabawa ruchowa z wykorzystaniem rymowanki

Ręce w przód

ręce w górę

i podskokiem aż pod chmurę.

Ręce w dół

ręce w bok

nogi wykonują skok.

Wszyscy ćwiczą bez wyjątku (maszerują w miejscu)

zaczynamy od początku.

13. Jajko i woda- zabawa badawcza.

Jajka surowe, jajka ugotowane, szklane naczynia, sól, łyżka.

• Dz bada zachowanie w wodzie jajka surowego i ugotowanego- wkłada je kolejno do przezroczystego naczynia z wodą. Obserwuje ich zachowanie.

• Do wody w przezroczystym naczyniu Dz. wkłada surowe jajko i dosypuje stopniowo sól(ok.10-12 łyżek). Obserwuje co dzieje się z jajkiem.

14. „Wielkanoc” – oglądanie filmu edukacyjnego z serii „Domowe przedszkole”

https://www.youtube.com/watch?v=bKTM6B04vDY

15. „Co można zrobić z jaj?– burza mózgów, przyrządzenie dowolnej potrawy z użyciem jaj.

16. „Kartka świąteczna”- wykonanie dowolnej kartki świątecznej.

https://www.youtube.com/watch?v=Qk50LHjRn-s

17. „Składamy życzenia”- zabawa słowna.

Dz. redaguje życzenia świąteczne. R. zapisuje je na wykonanej kartce.

18. Karta pracy, cz. 3, s. 77. Kolorowanie koszyczka zgodnie z kolorami kropek. Dzielenie nazw zdjęć na sylaby lub na głoski. Rysowanie pod każdym zdjęciem odpowiednią liczbę kresek, odpowiadajacą liczbie sylab (lub głosek).

19. Słuchanie wiersza W. Broniewskiego Śmigus

Śmigus! Dyngus! Na uciechę

z kubła wodę lej ze śmiechem!

Jak nie kubła to ze dzbana

śmigus- dyngus dziś od rana!

Staropolski to obyczaj,

żebyś wiedział i nie krzyczał,

gdy w Wielkanoc, w drugie święto,

Będziesz kurtkę miała zmokniętą.

• Rozmowa na temat wiersza.

– Co to jest śmigus- dyngus?

– Co to znaczy staropolski obyczaj?

– Kiedy obchodzi się śmigus- dyngus?

• Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej

Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.

20. Zabawy ruchowe z wykorzystaniem różnych form ruchu:

– Szybko i ostrożnie– zabawa zręcznościowa

Dz. i R. stają na mecie z łyżką i położonym na niej jajkiem ugotowanym na twardo. Na sygnał przenoszą swoje jajka do koszyka uważając, żeby się nie stłukły. Wygrywa ten, kto najszybciej przeniesie jajko.

– Marsz z gazetą- zabawa ruchowa z el. marszu, podskoku i biegu.

-bieg z gazetą przyciskaną brodą do klatki piersiowej’

-marsz z gazetą przyciskaną uchem do lewego barku, a następnie do prawego,

-marsz z gazetą położoną na otwartej prawej dłoni, następnie na lewej dłoni,

-podskoki w przód z gazetą trzymaną między kolanami,

-marsz z gazetą położoną na głowie.

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.3 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe Przygody Olka i Ady”– Książka BB+ 5/6 latki

Temat tygodnia(30.03- 3.04 2020r)

WIOSENNE POWROTY.

Proponowane działania:

1. Słuchanie opowiadania H. Zditowieckiej „Gdzie budować gniazdo”.

– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł. – Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek. – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu… – Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka. – Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską… – Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel. – Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie… hm… trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.

• Rozmowa na temat opowiadania.

  – Które ptaki rozmawiały o gniazdach?

  – Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?

  – Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?

  – Co powiedział wróbel na temat gniazd?

  – Z czego ptaki robią gniazda?

2. Oglądanie zdjęcia bociana. Dzielenie wyrazu bocian na głoski i sylaby. Określenie cech ptasich na podstawie bociana(dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon). Wyszukanie wiadomości o bocianie. Naśladowanie głosu bociana. Oglądanie zdjęć ptasich piór, zapoznanie z ich budową. Zwrócenie uwagi, że składają się one z elastycznej osi oraz promyków, które od niej odchodzą z jednej i z drugiej strony i nie łączą się ze sobą. R wyjaśnia, że na skrzydłach ptaki posiadają pióra zwane lotkami, dzięki którym latają. Z ogona wyrastają pióra zwane sterówkami – one pozwalają ptakom utrzymać równowagę

2. Oglądanie filmu edukacyjnego „Ptaki wiosną”.

Zapamiętanie nazw i wyglądu ptaków. https://www.youtube.com/watch?v=l5c4hxgdaB4

4. Praca plastyczna „Bocian”

https://www.youtube.com/watch?v=Nbd6YT7aFos

5. Zabawa twórcza „ Ptaki z figur”

https://dzieciakiwdomu.pl/2015/10/ksztalty-i-figury-szablony-i-karty-pracy-dla-dzieci.ht

Pobrane szablony kolorujemy, wycinamy po linii układamy piękne, kolorowe ptaki, przyklejamy. Dz nazywa figury, przelicza ile figur w danym kształcie zostało użytych.

6. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 56–57. Zapisywanie obliczeń do sytuacji przedstawionych na obrazkach. Czytanie zadań. Wykonywanie do nich ilustracji i zapisywanie obliczeń. https://www.mac.pl/flipbooki

7. Wiosenny śpiew ptaków: https://www.youtube.com/watch?v=W5ACbMU15R4

8. Zabawy przy piosence: „Kle, kle boćku”https://www.youtube.com/watch?v=hBrWJCFugRU

Kle, kle boćku, kle, kle,

Witaj nam bocianie,

Łąka Ci szykuje, łąka Ci szykuje,

Żabki na śniadanie. (bis)

Kle, kle boćku kle, kle,

Usiądź na stodole,

Chłopcy Ci zrobili, chłopcy Ci zrobili,

Gniazdo w starym kole. (bis)

Kle, kle boćku kle, kle,

Witamy Cię radzi,

Gdy zza morza wracasz, gdy zza morza wracasz,

Wiosnę nam prowadzisz. (bis)

Dz swobodnie interpretuje treść piosenki za pomocą ruchu np. na słowa kle, kle staje na jednej nodze i za pomocą rąk pokazuje dziób bociana, skacze jak żabka, siedzi „po turecku” w gnieździe, biega udając lecącego bociana, macha skrzydłami.

9. Karta pracy, cz. 3, s. 64. Kolorowanie rysunku czajki według wzoru. Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw części ciała czajki. Rysowanie jajek w każdym polu tak, żeby wszędzie było ich po dziesięć.

10. Karta pracy, cz. 3, s. 63. Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

11. Ćwiczenie separacji ruchów.

Separacja ruchów polega na wprowadzeniu wybranej części ciała w ruch, w sposób niezależny od ruchów innych części ciała.

– Niezależność ruchów rąk tułowia:

prawa ręka poziomo w bok, lewa- pionowo w górę,

prawa ręka poziomo w przód, lewa- pionowo w górę,

prawa ręka poziomo w przód, lewa- pod kątem w górę,

prawa ręka pod kątem w górę,lewa- pod kątem w dół.

-Rozdzielanie ruchów dłoni i palców

zaciskanie prawej dłoni przy jednoczesnym rozchylaniu lewej

uderzanie czubkami palców obydwu dłoni o blat stołu na zmianę: wewnętrzną stroną dłoni i zewnętrzną stroną dłoni

-Rozdzielanie ruchów palców:

zaciśnięcie pięści wokół kciuka

unoszenie po jednym palcu dłoni opartej palcami o stół.

12. Zabawa relaksacyjna – Ptasie gniazdo.

R. wraz z dzieckiem buduje na środku sali gniazdo z klocków i poduszek. R. prosi dziecko, aby wyobraziło sobie, że jest jednym z piskląt. Przy nagraniu spokojnej melodii opowiada co się zdarzyło.

– Nasze przytulne, ciepłe gniazdo jest bardzo wysoko na drzewie i wiatr kołysze nim delikatnie. W gnieździe mieszkają mama bocianowa i małe bocianie pisklęta. Wiatr dmie coraz mocniej. Nagle gniazdo się przewraca, a wy, małe pisklęta, musicie rozłożyć skrzydełka i machać nimi, aby nie spaść na ziemię. Rozłóżcie szeroko ramiona i latajcie po sali, mówiąc: kle, kle, kle… dopóki nie naprawię gniazda i z powrotem was do niego nie przyprowadzę. – Teraz znów siedzimy w naszym ciepłym gniazdku i łagodnie się kołyszemy. Ojej, nadchodzi burza! Nagle nasze gniazdo znów się przewraca. Rozłóżcie skrzydełka i latajcie po sali, powtarzając przy tym: kle, kle, kle… Mocno poruszajcie swoimi skrzydełkami, aby stały się silne. Chcę naprawić gniazdo i zanieść do niego wszystkie pisklęta. Teraz znowu możemy wszyscy razem siedzieć w ciepłym domku. Widzę, że moje małe bocianki umieją już latać… Rozwińcie swoje skrzydełka, pofruńcie i przylećcie teraz do gniazda same.

13. Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków. Obrazki ptaków(bocian, wilga, skowronek, kukułka), czerwone i niebieskie kartoniki. Dz dzieli nazwy ptaków na sylaby i głoski. Układa modele ich nazw. Porównuje liczbę samogłosek i spółgłosek.(samogłoski- czerwone kartoniki, spółgłoski- niebieskie).

14. Zabawa plastyczna – Wiosenne słońce. Dla każdego dziecka: żółty papier i pomarańczowy papier, kartka w kształcie słońca, klej. Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca – z żółtego papieru i z pomarańczowego papieru; przyklejanie ich na kartce w kształcie słońca.

15. Karta pracy, cz. 3, s. 67. Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.

16. Ćwiczenia słuchu fonematycznego – Co to za ptak? R. podaje głoski, a dzieci wymyślają nazwy ptaków rozpoczynające się tymi głoskami. Np. a – albatros; b – bocian; d – dudek; g – gawron; j – jemiołuszka; k – kukułka; m – mewa; o – orzeł; p – pliszka; r – raniuszek; s – sowa; w – wrona.

17. Zapoznanie z wyglądem szpaka- zdjęcie.

Dz. wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami). Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

18. Wysłuchanie opowiadania M. Strękowskiej- Zaremby „Sąsiad szpak” Książka s.56-57.

Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał. – Na kogo dzwonisz? – spytał. – Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada. – Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek. Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić. – Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy. – Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął. Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony. Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki. – Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek. – Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek. – Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada. – Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków. – Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek. – Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka. – Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę. – Stara się – zauważyła Ada. Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku! Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum? – Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt. Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem: – Kradną mój rower! Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie. – Miau – miauknął jak kot i odleciał. – „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia. Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego. – Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki. Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

• Rozmowa na temat opowiadania:

  – Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

  – Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

  – Gdzie założył gniazdo szpak?

  – Jakie odgłosy naśladował szpak?

  – Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

  – Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

  – Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

• Dzieci czytają głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania. Książka s.56-57.

19. Karta pracy, cz. 3, s. 70–71. Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich. Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za R.

20. Zabawy ruchowe:

– „ Ptaszki do gniazd”– zabawa z el. biegu i orientacji.

Na dywanie rozkładamy w kilku miejscach kartki(gniazda). Na sygnał(klaśnięcie) Dz. opuszcza gniazdo, biega wokół gniazd. Na dwa klaśnięcia wraca do swojego gniazda. Można wykorzystać do tego piosenkę o bocianie, gdzie na przerwę w muzyce.

– „Złap motyla?- zabawa z el. biegu i podskoku.

Motyl zrobiony z kolorowego papieru, przywiązany na sznurku do drążka. R. porusza motylem. Dz. stara się go złapać.

– „Wyścigi piórek”- ćwiczenia oddechowe.

R. i Dz. układają piórka na mecie. Dmuchają w nie do ustalonego miejsca.

Nasze pakiety dostępne są na stronie wydawnictwa https://www.mac.pl/flipbooki

„Nowe przygody Olka i Ady”- Karty pracy cz.3 5/6 latek BB+

„Nowe przygody Olka i Ady”- Litery i liczby cz.II

„Nowe przygody Olka i Ady”- Książka

Witajcie drodzy Rodzice i Dzieci!

Zamieszczamy propozycje różnych aktywności z obszarów podstawy programowej. Zachęcamy was do wspólnej zabawy!

Temat przewodni w tym tygodniu to : „Wiosenne przebudzenie”

Proponowane działania:

1. „Wiosna i moda”- słuchanie wiersza B. Głodkowskiej

Pod koniec zimy wiosna W tym czasie…- Gdzie ta wiosna?

wyjęła żurnali stosik – pytali wszyscy wokół.

– W co mam się ubrać?- dumała – Zaspała? Zapomniała?

– Co w tym sezonie się nosi? Nie będzie jej w tym roku?

Założyć sukienkę w kropki? I przyszła w zielonych rajstopach

A może golf ?No i spodnie? W powiewnej złocistej sukience

Co wybrać, by być na czasie i miała wianek z pierwiosnków

i nie wyglądać niemodnie. a w ręce trzymała kaczeńce

Torebkę wziąć czy koszyczek? Pachniała jak sklep z perfumami-

Na szyję apaszkę cienką, Wszak była calutka w kwiatach,

na głowę- kapelusz z piórkiem sypała płatkami jak deszczem-

czy lepiej beret z antenką? i tak już została do lata.

Rozmowa nt wiersza: Jaki problem miała wiosna? W co postanowiła się ubrać? Jak wyglądała?

2. „Jaka jest wiosna?”- zabawa dydaktyczna.

R.(rodzic) cicho wypowiada kolejne litery alfabetu, a dziecko w dowolnej chwili mówi: stop. Dz podaje określenie, jakie wg niego pasuje do wiosny. Musi ono zaczynać się na głoskę, na której zatrzymał się rodzic.

np. k- wiosna jest kolorowa

p- wiosna jest pachnąca itd.

3. „Wiosna na łące” – zabawa matematyczna.

R przedstawia dziecku sytuacje np. Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki, następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące?

Dz układa(lub zapisuje) działanie: 2+3=5 odczytuje i odpowiada na pytanie.

Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?

Do tego typu zabaw matematycznych wykorzystujemy różnego rodzaju liczmany(klocki, fasolki, patyczki,koraliki no i oczywiście palce).

4. „Jesteśmy bankierami”- zabawa dydaktyczna.

Rozpoznawanie i nazywanie nominałów monet. Przygotowujemy sylwet monet o nominałach 1 zł, 2zł, 5 zł. Dokonujemy podziału liczby 10 na składniki z wykorzystaniem sylwet monet.

Wyobraź sobie, że już jesteś bankierem(wyjaśnienie pojęcia), a ja przychodzę do ciebie po pieniądze, Chcę wypłacić 10 zł, a ty dysponujesz tylko monetami o nominałach 1 zł, 2 zł,5 zł. Czy potrafisz wypłacić mi 10 zł? Układanie sylwet monet w różnych wariantach, tak aby dawały 10 zł.

5. Układanie nazw wybranych zwierząt żyjących na łące- utrwalenie poznanych liter(alfabet ruchomy) motyl, biedronka, bocian, konik polny, skowronek, kret.

6. Szukamy rymów do wiosennych słów- zabawa słowna

wiosna- sosna ,radosna

skowronek- dzwonek

krokus- hokus-pokus

7. Prace plastyczne

„Pierwsze bazie”– wyklejanka

Narysowany wazon, kolorowy papier, szare gazety, nożyczki, klej.

Na kartce Dz przykleja wazon wycięty po liniach, na wazonie przykleja paski papieru wydarte z szarych gazet(gałązki), dokleja po obu stronach gałązek wydarte z gazet niewielkie owale- bazie(lub z waty).

„Motyl”- zapoznanie z budową motyla, oglądanie ilustracji(papierowa rolka, skrzydełka wycięte z tektury, czułka) ozdabianie mazakami.

8. „Ozimina”– słuchanie opowiadania A. Widzowskiej

Zbliżała się wiosna. Słońce świeciło coraz mocniej, a dni stawały się coraz dłuższe. Olek z Adą przeglądali księgozbiór babci i dziadka. Były tam książki o przyrodzie. – Dziadku, co to jest ozimina? – zapytał Olek. – To są rośliny, najczęściej zboża, które wysiewa się jesienią, bo lubią spędzać zimę pod śniegiem. Wtedy najlepiej rosną. – A ja myślałem, że to są zimne lody! Na przykład ozimina waniliowa, ozimina czekoladowa… – Cha, cha, cha! Poproszę dwie kulki oziminy rzepakowej – roześmiał się dziadek. – Świetnie to wymyśliłeś. Jednak oziminy nie sprzedaje się w cukierniach ani w lodziarniach. Jeśli chcecie, możemy się zaraz wybrać na spacer i sprawdzić, jakie są oznaki wiosny i co wykiełkowało na polach. – Ja wolę zostać z babcią – powiedziała Ada. – Poczekam, aż wiosna sama do mnie przyjdzie. – Mam pomysł – stwierdziła babcia. – Wy idźcie szukać wiosny na polach, a my z Adą sprawdzimy, czy przypadkiem nie ukryła się w naszym ogródku. Olek z dziadkiem wyruszyli na poszukiwanie wiosny. Szli skrajem lasu, a Olek co chwilę przystawał i pytał dziadka o nazwy roślin. Podziwiali białe zawilce i fioletowe przylaszczki. Olek miał trudności z wymówieniem słowa „przylaszczka” i było dużo śmiechu. Dziadek, wielbiciel i znawca ptaków, opowiadał Olkowi o przylatujących na wiosnę ptakach. – Na pewno przylecą do nas bociany i jaskółki – powiedział Olek. – A jakich ptaków nie wymieniłem? – Są takie niewielkie szare ptaki z białymi brzegami na ogonku. Na pewno usłyszymy ich przepiękny śpiew nad polami. – Już mi się przypomniało! To skowronki! – zawołał Olek. – Brawo! A znasz taki wierszyk? Dziadek przystanął, wcielił się w aktora na scenie i zaczął recytować: Szpak się spotkał ze skowronkiem. – Przyszła wiosna! Leć na łąkę! Czas na twoje ptasie trele, z tobą będzie nam weselej. – Drogi szpaku – rzekł skowronek – gardło całe mam czerwone, łykam syrop i pigułki, niech kukają więc kukułki. Kuku, kuku – wiosna śpiewa! Pąki rosną już na drzewach. Kuku, wiosna! Wiosna, kuku! Będzie radość do rozpuku! Olek pochwalił dziadka za świetną pamięć i ocenił jego wystąpienie na szóstkę. Słońce grzało coraz mocniej. Za zakrętem polnej drogi Olek zobaczył zielone pole. Ciągnęło się aż po horyzont. – Dziadku, to wygląda jak zielone morze! – To jest właśnie ozimina rzepakowa. Rzepak kwitnie na żółto. A tam rosną jęczmień i żyto, widzisz? – Tak! I te wszystkie rośliny spały pod śniegiem przez całą zimę? – Tak. A kiedy słońce roztopiło śnieg, od razu napiły się wody. – Mądre te zboża – podsumował Olek. – Wiedzą, kiedy leżeć, kiedy kwitnąć i kiedy dojrzewać. – Czasami pogoda płata figle i niszczy całą uprawę, niestety. Nie może być ani zbyt zimno, ani zbyt gorąco, bo rośliny obudzą się za wcześnie. – Tak jak niedźwiedź – zauważył Olek. – Jeśli obudzi się za wcześnie, to będzie ziewał przez cały czas. Wracając, nazrywali naręcze wierzbowych bazi, bo Ada uwielbiała je głaskać. Bazie są milutkie jak kotki. W oddali usłyszeli cudny śpiew skowronka. „To już naprawdę wiosna!” – pomyślał Olek. W ogródku spotkali Adę, która zrobiła swój własny malutki klombik. – Zobacz, to są fioletowe krokusy, a te białe dzwoneczki to przebiśniegi, bo przebiły śnieg, żeby wyrosnąć – wyjaśniła bratu. – A my widzieliśmy rzepak i słyszeliśmy skowronka. A tu mam dla ciebie bukiet kotków – Olek wręczył siostrze bazie. – Kizie-mizie! – ucieszyła się dziewczynka, a potem szepnęła bratu na ucho: – Chodź, pokażę ci robale… – Robale? Jakie robale? – Kwitnące. Wyrosły na drzewie. Podeszli do drzewa, z którego zwisały żółto-zielone rośliny, wyglądające jak włochate gąsienice. Było ich tak dużo, że przypominały setki małych żółtych warkoczyków. – Robaczywe drzewo. Nie boisz się? – Nie. Na początku myślałam, że to robaki, ale babcia mi powiedziała, że to jest leszczyna. A wiesz, co z niej wyrośnie? – Leszcze, czyli ryby – zażartował Olek. – Nie wygłupiaj się. Wyrosną z niej orzechy laskowe – pochwaliła się swoją wiedzą Ada. Tego dnia wszyscy poczuli wiosnę. Powietrze pachniało parującą ziemią, kwiatami i świeżością. Nikt nie miał ochoty oglądać telewizji ani nawet słuchać radia, bo wokoło odbywał się ptasi koncert. Dziadek pogwizdywał wesoło i planował, co nowego posadzi w ogrodzie. 102 – A co zrobisz, jak wiosna się jutro schowa i znowu będzie zimno? – zapytała Ada. – Wiosna? Przecież u nas w domu zawsze jest wiosna. – Jak to? – Wiosna to wasza babcia! – powiedział dziadek i dał babci całusa.

• Rozmowa nt opowiadania– Co to jest ozimina?– Gdzie poszli Olek z dziadkiem?

– Jakie oznaki wiosny widzieli?

– Co to są bazie kotki?

– Co robiła Ada?

– Co to są robale?

9. Zabawy ruchowe:

„Słoneczko i deszczyk”– zabawa orientacyjno- porządkowa,

Na hasło „słoneczko” Dz porusza się swobodnie. Hasło deszczyk jest sygnałem do przysiadu, stukania palcem w ziemię i rytmicznego powtarzania słów: kap, kap, kap.

„Głodne żabki”- zabawa ruchowa z el. skoku.

Dz jest żabką, porusza się skacząc. Na hasło „mucha” wyskakuje w górę, aby złapać jedzenie, następnie skacze dalej.

„Bociany”- zabawa ruchowa z el. biegu i równowagi, dźwiękonaśladowcza.

Dz jest bocianem. Biega po łące, machając rękami jak skrzydłami. Na klaśnięcie zatrzymuje się, staje na jednej nodze i naśladuje odgłos bociana kle, kle, kle.

10. Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi.

Olek nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać (maszerują w różnych kierunkach). Zobaczył drzewa z pąkami, delikatnie poruszające się na wietrze (naśladują poruszające się drzewa i ich szum). W oddali usłyszał śpiew ptaków (naśladują śpiew ptaków). Nad domem krążyły dwa bociany (biegają z szeroko rozłożonymi rękami), a potem brodziły po trawie, wysoko ponosząc nogi, i rozglądały się w poszukiwaniu żabek (maszerują z wysokim unoszeniem kolan, rozglądają się na boki). Klekotały cichutko, aby ich nie spłoszyć (cicho naśladują klekot bocianów). Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały w różnych kierunkach, aby się ukryć (naśladują żabie skoki). Nawoływały się cichutko (cicho kumkają), aby nie zwrócić na siebie uwagi. Było ciepło i przyjemnie. Olek przeciągnął się, aby rozprostować kości (przeciągają się). Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła krążyła nad jego głową (naśladują brzęczenie pszczoły). Chłopiec przestraszył się. Zaczął uciekać. Wymachiwał rękami, aby ją odgonić (biegają i wymachują rękami). Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Olek pochylił się i je powąchał (naśladują wąchanie kwiatów), a potem głośno kichnął (kichają: aaa… psik!). „Nie muszę już dalej szukać wiosny” – pomyślał zadowolony, a potem, uśmiechnięty, wrócił do domu (maszerują, uśmiechając się do siebie).

11. Ćwiczę razem z mamą lub tatą.

Metoda Ruchu Rozwijającego w. Sherborne to: ćwiczenia rozwijające świadomość osoby, kształtujące świadomość schematu ciała, przestrzeni, oparte na relacji „z”, rozwijające relację „przeciwko”, oparte na relacji „razem”, zabawa z rekwizytem.

Zachęcamy do wspólnej zabawy.

https://www.youtube.com/watch?v=s7uBM3yu_bU

12. „Zwiastuny wiosny-rozpoznajemy wiosenne kwiaty”- film edukacyjny.

https://www.youtube.com/watch?v=rANDOonihZg

słuchamy utworu A. Vivaldiego pt „Wiosna”